تامین کنندگان نقدینگی در بازار

چرا در اقتصاد ایران، نقدینگی به جای تولید و بازار سهام، به سمت طلا، زمین و ارز می‌رود؟

مدتی است غول نقدینگی با تغییر چهره از شبه پول به پول بیدار و همین باعث شده است تا با سرازیر شدن این پول به بازار‌های مختلف، اوضاع این بازار‌ها بر هم بریزد و این موضوع به رشد نرخ تورم دامن بزند. یکی از بازار‌های مناسب برای ورود نقدینگی به آن، بازار سهام و بورس است؛ اما آیا واقعا راهکاری برای هدایت این نقدینگی به سمت بازار سهام و بورس وجود دارد؟

مدتی است غول نقدینگی با تغییر چهره از شبه پول به پول بیدار و همین باعث شده است تا با سرازیر شدن این پول به بازار‌های مختلف، اوضاع این بازار‌ها بر هم بریزد و این موضوع به رشد نرخ تورم دامن بزند. یکی از بازار‌های مناسب برای ورود نقدینگی به آن، بازار سهام و بورس است؛ اما آیا واقعا راهکاری برای هدایت این نقدینگی به سمت بازار سهام و بورس وجود دارد؟

به گزارش «تابناک اقتصادی»؛ آمار‌های بانک مرکزی نشان می‌دهد، با تصمیم شورای پول و اعتبار، مبنی بر کاهش نرخ سود بانکی و متعاقب آن ابلاغ این تصمیم توسط بانک مرکزی به کلیه بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری در شهریور ماه سال گذشته، عملاً پول‌های بسیاری از بند سپرده‌های بانکی رها شدند و به بازار‌های مختلف هجوم آوردند. تغییر شکل نقدینگی از شبه پول به پول و افزایش سهم پول از نقدینگی، باعث شد تا غول نقدینگی به گونه‌ای بیدار شود و موضوعی که در چند سال گذشته کارشناسان اقتصادی همواره هشدار آن را می‌دادند، اتفاق بیفتد.

هجوم پول‌های رها شده از بند بانک‌ها به بازار‌های مختلف، اوضاع این بازار‌ها را بر هم ریخت و این موضوع به رشد نرخ تورم دامن زد. با رشد نرخ تورم، بسیاری از مسئولین و کارشناسان، از لزوم هدایت این نقدینگی به بازار‌های مولدی چون بازار سهام و بورس سخن گفتند؛ پرسشی که در این بین مطرح می‌شود، این که درست است که ورود نقدینگی به بازار سهام و بورس می‌تواند اثرات مثبتی برای اقتصاد کشور داشته باشد، آیا برای هدایت این نقدینگی به سمت بازار سهام و بورس راهکاری وجود دارد؟

حسین عبده تبریزی، عضو شورای عالی بورس در پاسخ به این پرسش خبرنگار تابناک اقتصادی گفت: هنگامی که نقدینگی خلق می‌شود به سمت یک دارایی می‌رود و به یک دارایی تبدیل می‌شود. وقتی این نقدینگی به یک دارایی تبدیل شد، تغییر جهت دادن این نقدینگی کار آسانی نیست. یعنی کسی که نقدینگی خود را در طلا یا ارز سرمایه گذاری نموده است، دیگر سخت است که به او بگوییم این دارایی خود را دوباره تبدیل به نقدینگی کرده و وارد بازار سهام کند. این موضوع هم به این دلیل است که شخصی که نقدینگی خود را مثلا به ارز یا طلا تبدیل کرده، برای این کار خود دلیل داشته است.

پرسش بهتر این است که بپرسیم چرا این شخص نقدینگی خود را به ارز، طلا، زمین یا . وارد کرده و این نقدینگی را به سمت تولید یا بازار سهام نیاورده است؟ پاسخ این پرسش این است که یکسری مناسباتی در اقتصاد کشور ما وجود دارد که آن مناسبات باعث شده که این وضع پیش بیاید و فرد به جای سرمایه گذاری در حوزه‌های مولد، نقدینگی خود را به حوزه‌های غیرمولد وارد کند. ما باید آن مناسبات را اصلاح کنیم تا سرمایه گذاری‌ها به سمت دارایی‌های مولد حرکت کند؛ مثلا در همه جای دنیا، مردم عادی نقدینگی خود را یا در بازار پول وارد می‌کنند یا در بازار سرمایه. فرض هم بر این است، فردی که پول خود را در بانک سپرده گذاری می‌کند شخص دیگری می‌آید و آن پول را وام می‌گیرد و با آن وام یک ارزش‌هایی خلق می‌کند. حالا اگر یک نظام بانکی باشد که نتواند این کار را انجام ندهد و این چرخه را ایجاد کند، یعنی نتوانست پول جذب شده را به وام‌های مولد اختصاص دهد، فرد هرگز پول خود را به سمت بانک نخواهد برد.

یا مثال دیگر آنکه اگر در نظام بانکی مؤسسات مالی و اعتباری وجود داشت که پول را گرفتند و به مردم پس ندادند، این خود باعث می‌شود که مردم خود به خود دیگر به نظام بانکی اعتماد نکنند و پول خود را به سایر بازار‌ها وارد کنند. در مجموع می‌توان گفت، برای اینکه نقدینگی به سمت بازار‌های مولد حرکت کند، باید مناسبات غلط نظام اقتصادی کشورمان را اصلاح کنیم.

با توجه به اینکه در ماه‌های اخیر در بورس شاهد رشد شاخص کل بودیم و به نوعی بورس رونق گرفته بود، به نظر شما این رونق بورس در ماه‌های اخیر چقدر واقعی بود؟ این پرسش به این دلیل است که یکباره شاخص کل بورس شروع به افت کرد و از دهم مهر ماه سال جاری و بعد از یک صعود فوق العاده و رسیدن به کانال ۱۹۵ هزار تقریبا روند نزولی در پیش گرفت و در این بین بسیاری از کسانی که پول خود را وارد این بازار کرده بودند، ضرر کردند.

اول باید گفت، افزایش قیمت را نمی‌توان رونق دانست. ببینید اگر در چند ماه اخیر هر روز قیمت سهام افزایش می‌یافت این بدان معنا نبود که ما هر روز در کارخانه هایمان نوآوری‌هایی داشتیم یا تولید در کارخانه هایمان رو به افزایش بود. بیشتر به این دلیل بود که قیمت دلار در حال افزایش بود و عمدتاً قیمت سهام شرکت‌هایی که به دلار وابسته بودند افزایش می‌یافت. به عنوان مثال، عمدتاً قیمت سهام شرکت‌های پتروشیمی، خودرویی، نفتی که به دلار وابسته بودند در حال افزایش بود و این نیز طبیعی بود، چون با افزایش دلار، دارایی‌های این شرکت‌ها در حال رشد بود. با کاهش دلار این روند برعکس شد و شاخص کل بورس نزولی شد.

مشکل واحدهای فولاد کشور نقدینگی است / نباید صنعت داخل را قربانی تامین نیاز شرکت‌های خارجی کرد

عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران معتقد است: مشکل جدی برخی واحدهای تولید فولاد نقدینگی است و دولت باید اولویت خود را تامین سرمایه در گردش برای این واحدها قرار دهد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بهمن قاسمی گفت، ظرفیت پیش بینی شده واحد فولادی تحت مدیریتش 2 میلیون تن است و اکنون با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و افت فعالیت های عمرانی با ظرفیت تولید 10 تا 15 درصدی به فعالیت خود ادامه می دهد.

وی یادآور شد: اوضاع اقتصادی کشور موجب همراهی سازمان امور مالیاتی با تولید کنندگان شده و احتمال می رود مشکل این واحد تولیدی با سازمان یاد شده برطرف شود.

قاسمی اضافه کرد: شرایط کنونی در بعد داخلی و خارجی برای فعالیت فولاد سازی موجب شد تا در اندیشه ادغام یا مشارکت این واحد باشیم، اما با وجود استقبال از واگذاری 51 درصدی سهام این واحد تولیدی، تاکنون استقبال لازم نشده است.

وی تصریح کرد: مشکل جدی نقدینگی مانع از تداوم فعالیت این واحد می شود، در عین حال اکنون بدهی سررسید گذشته نیز نداریم .

قاسمی گفت: بانک مرکزی اعلام کرده در سال گذشته چهار تریلیون و 170 بیلیارد ریال ( 417 هزار میلیارد تومان ) تسهیلات در اختیار تولید قرار داده و امسال این رقم به پنج تریلیون و 500 بیلیارد ریال خواهد رسید (550 هزار میلیارد تومان )، اما گزارش مشروحی در این زمینه برای اطلاع عموم تاکنون منتشر نشده است.

به گفته وی، مزیت صادرات تولیدات فولادی موجب شده است رویکرد واحدهای فولاد ساز کشورمان به سمت بازارهای برون مرزی باشد، این امر یک امتیاز برای کارخانه‌های تولید کننده داخلی است، اما نباید صنعت داخل را قربانی تامین نیاز شرکت های خارجی کرد.

براساس سند چشم انداز 1404 ظرفیت تولید فولاد کشور باید به رقم 55 میلیون تن برسد که لازمه تحقق این مهم فراهم سازی ظرفیت 72 میلیون تنی کنسانتره سنگ آهن، 85 میلیون تنی گندله و 54 میلیون تنی آهن اسفنجی است.
قاسمی خاطرنشان کرد: نرخ سود تسهیلات که از سوی بانک مرکزی برای اجرا به سیستم بانکی ابلاغ می شود، با نرخ عملکرد آنها متفاوت است و بانک ها به شیوه ای عمل می کنند که تا 30 درصد نرخ سود مورد محاسبه قرار می گیرد.

وی ضمن انتقاد نسبت به عملکرد هیات مدیره انجمن تولید کنندگان فولاد ایران گفت: اصولا هیات مدیره در دوره های مختلف شیوه ای را به مورد اجرا می گذارد که اولویت کاری مربوط به منافع آنها می شود.

قاسمی پیش از این گفته بود، اجرایی سازی توافق برجام نباید بستری برای واردات گسترده انواع کالا به ویژه تولیدات فولادی باشد.

وی خواستار اعمال تعرفه های لازم از سوی دولت به منظور حمایت از تولیدات فولادی کشور شده بود و لزوم افزایش تعرفه واردات در این بخش را مورد تاکید قرار داد.

آمارهای منتشر شده وزارت صنعت، معدن و تجارت نشان می دهد، پارسال مجموع فولاد خام صادر شده کشور به 4.1 میلیون تن رسید و امسال دستیابی به رقم 6 میلیون تن هدف گذاری شده است.

گفتنی است طی سال های قبل جمهوری اسلامی ایران چهاردهمین فولاد ساز جهان معرفی شد، اما در نیمه نخست سال میلادی جاری، ایران با رشد 5.2 درصدی تولید فولاد خود نسبت به مدت مشابه در سال 2015، پس از پشت سرگذاردن مکزیک در رتبه 12 جهان جای گرفت.

استخر لیکوییدیتی چیست؟ لزوم استفاده از استخرهای نقدینگی

استخر لیکوییدیتی یا « Liquidity Pools» که به آن‌ استخر‌ نقدینگی نیز می‌گویند، در واقع استخرهایی از توکن‌ها هستند که در یک قرارداد هوشمند قفل شده‌اند. آنها برای تسهیل تبادل ارز‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و بطور گسترده توسط برخی از صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شوند.

حتما شما هم در زمینه استخرهای نقدینگی سوال‌هایی از قبیل استخر لیکوییدیتی چیست ؟ چطور کار می‌کند؟ و چرا ما حتی در امور مالی غیرمتمرکز به آنها نیاز داریم؟ ما در این مقاله تمام این موارد را بررسی خواهیم کرد.

استخر لیکوییدیتی چیست؟

استخر لکوییدیتی مجموعه‌ای از توکن‌های قفل شده در قراردادهای هوشمند است که نقدینگی را در مبادلات غیرمتمرکز فراهم می‌کند. این استخرها تلاش می‌کنند تا مشکلات ناشی از عدم نقدینگی در سیستم‌های مبادلات را کاهش دهند.

مبادلات غیرمتمرکزی که از منابع نقدینگی استفاده می‌کنند، همان مواردی هستند که از سیستم‌های مبتنی بر بازارساز خودکار استفاده می‌کنند. در چنین سیستم عامل‌های معاملاتی، دفتر سفارش سنتی با ذخیره نقدینگی از قبل تأمین شده، جایگزین می‌شود.

مزیت استفاده از استخرهای نقدینگی این است که نیازی به خریدار و فروشنده برای تصمیم‌گیری در مورد مبادله دو دارایی با قیمت معین نیست. در عوض از استخر نقدینگی که از قبل تأمین مالی شده استفاده می‌شود. به این ترتیب، معاملات در جفت‌ ارزهایی با کمترین نقدینگی نیز انجام می‌شود البته به این شرط که یک استخر لیکوییدیتی به اندازه کافی بزرگ وجود داشته باشد.

وجوه موجود در استخرهای نقدینگی توسط کاربران تأمین می‌شود. این کاربران از طریق کارمزد معاملات بر اساس درصد استخر لیکوییدیتی، درآمد غیر فعال از سپرده خود کسب می‌کنند. یکی از اولین پروتکل‌های استفاده از استخرهای لیکوییدیتی، « Bancor» بود، اما رفته رفته محبوبیت سیستم یونی سواپ «Uniswap» به طور گسترده‌ای افزایش یافت.

برخی دیگر از صرافی‌های معروف مانند «Balancer»، «Curve» و «SushiSwap» از استخرهای نقدینگی اتریوم استفاده می‌کنند. استخرهای نقدینگی این صرافی‌ها دارای توکن‌های « ERC-20» هستند.

استخر لیکوییدیتی چگونه کار می‌کند؟

در واقع یک استخر لیکوییدیتی منفرد، 2 توکن را در خود جای می‌دهد و هر استخر، بازار جدیدی را برای آن جفت توکن ایجاد می‌کند. DAI / ETH می‌تواند نمونه خوبی از استخر نقدینگی در یونی سواپ باشد.

وقتی یک استخر لیکوییدیتی جدید ایجاد می‌شود، اولین تأمین‌کننده نقدینگی، قیمت اولیه دارایی‌های موجود در مجموعه را تعیین می‌کند. وقتی نقدینگی به استخر عرضه می‌شود، تأمین‌کننده متناسب با میزان نقدینگی مورد نیاز خود، توکن‌‌های ویژه‌ای به نام توکن‌های LP دریافت می‌کند. هنگامی‌که معامله توسط استخر تسهیل می‌شود، سود به طور متناسب بین تمام دارندگان توکن LP توزیع خواهد شد. اگر تأمین‌کننده بخواهد نقدینگی اساسی خود را به علاوه هرگونه هزینه تعلق گرفته پس بگیرد، باید توکن‌های LP خود را بفروشد.

هر مبادله توکنی که یک استخر لیکوییدیتی آن را تسهیل می‌کند، منجر به تعدیل قیمت با توجه به الگوریتم قیمت‌گذاری می‌شود. البته میزان حرکت قیمت، متناسب با اندازه استخر است و به میزان بزرگی معامله بستگی دارد. هرچه استخر در مقایسه با یک معامله بزرگ‌تر باشد، تأثیر قیمت آن کاهش می‌یابد، بنابراین استخرهای بزرگ می‌توانند معاملات بزرگ‌تری را انجام دهند، بدون اینکه قیمت را بیش از حد جابه‌جا کنند.

مقایسه استخر لیکوییدیتی و ثبت سفارش

برای درک تامین کنندگان نقدینگی در بازار تفاوت استخرهای لیکوییدیتی، بیایید به بخش اصلی تجارت الکترونیک، یعنی ثبت سفارش، نگاهی بیندازیم. به زبان ساده، سفارشات ثبت شده مجموعه‌ای از سفارشات باز در حال حاضر، برای یک بازار مشخص است. سیستمی که سفارشات را با یکدیگر منطبق می‌کند، موتور انطباق نامیده می‌شود. موتور انطباق هر ثبت سفارش را روی هسته اصلی متمرکز می‌کند و این سبب تسهیل مبادلات می‌شود.

معامله دیفای، شامل معاملات بصورت زنجیره‌ای است، بدون اینکه یک منبع مالی متمرکز وجود داشته باشد. این مسئله هنگام ثبت سفارش، مشکلاتی را به وجود می‌آورد. هر معامله با ثبت سفارش به هزینه نیاز دارد که این مسئله انجام معاملات را بسیار گران می‌کند. مهم‌تر از همه، اکثر زنجیره‌های بلوکی توان مورد نیاز را برای معامله میلیاردها دلار در هر روز ندارند.

موارد استفاده از استخر لیکوییدیتی چیست ؟

محبوب‌ترین موارد استفاده از استخرهای لیکوییدیتی AMMها تامین کنندگان نقدینگی در بازار یا همان بازارساز خودکار (Automated Market Maker) است که تا کنون در مورد آن بحث کردیم. اما از استخرهای نقدینگی می‌توان به روش‌های مختلف استفاده کرد، که عبارتند از:

ییلد فارمینگ یا استخراج نقدینگی

استخر لیکوییدیتی اساس سیستم عامل‌های خودکار کسب بازده سالانه هستند، جایی که کاربران وجوه خود را به استخرها برای کسب سود واریز می‌کنند.

توزیع توکن‌های جدید در میان افراد مناسب، یک مشکل بسیار بزرگ برای پروژه‌های رمزنگاری است. استخراج نقدینگی یکی از موفقیت آمیزترین رویکردها بوده است. درواقع، توکن‌ها با استفاده از یک الگوریتم بین کاربرانی توزیع می‌شوند که توکن‌های خود را در یک استخر نقدینگی قرار می‌دهند. سپس، توکن‌های تازه ضرب شده، متناسب با سهم هر کاربر از استخر توزیع می‌شود.

توجه داشته باشید این حتی می‌تواند توکن‌هایی از سایر استخرهای نقدینگی باشد که توکن استخر نامیده می‌شوند. به عنوان مثال، اگر نقدینگی به یونی سواپ پرداخت کنید یا وجوهی را به کامپاند (Compound) وام دهید، توکن‌هایی دریافت می‌کنید که نشان دهنده سهم شما است. شاید بتوانید آن توکن‌ها را در یک استخر دیگر واریز کرده و بازپرداخت نمایید. این زنجیره می‌تواند پیچیده شود، زیرا پروتکل‌ها، توکن‌های استخر سایر پروتکل‌ها را در محصولات خود ادغام می‌کنند.

بیمه در برابر ریسک قرارداد هوشمند

قسمت عمد‌ه‌ای از اجرای این بخش، توسط استخرهای لیکوئیدیتی تأمین می‌شود.

استفاده از ترنچ

یکی دیگر از کاربردهای جالب توجه استخرهای نقدینگی، استفاده از ترنچ (tranche) است. این مفهومی است که از بازارهای مالی سنتی گرفته شده که شامل تقسیم محصولات مالی بر اساس ریسک و بازده آن‌ها است. ترنچ به تامین‌کنندگان نقدینگی اجازه می‌دهد تا مدل‌های ریسک و بازده سفارشی مورد نظر خود را انتخاب کنند.

ایجاد دارایی‌های مصنوعی در بلاک چین

یکی دیگر از مواردی که توسط استخر لیکوییدیتی امکان‌پذیر شده است، ایجاد دارایی‌های مصنوعی در بلاکچین می‌باشد. وجهی به عنوان وثیقه به یک استخر نقدینگی واریز شده و به یک اوراکل (Oracle-نوعی پایگاه داده) معتبر متصل می‌گردد. حال یک توکن مصنوعی برای خود خواهید داشت که به دارایی مورد نظر وابسته خواهد بود. البته این مشکل پیچیده‌تر از این توضیحات است، اما در بیان ساده، ایده اصلی همین است.

به احتمال زیاد کاربردهای بیشتری برای استخرهای لیکوییدتی وجود دارد که هنوز کشف نشده‌اند و همه این‌ها به هوشمندی توسعه‌دهندگان دیفای مربوط می‌شود.

چرا به استخر لیکوییدیتی نیاز داریم؟

اگر با مبادلات رمزنگاری استاندارد مانند کوین‌بیس (Coinbase) یا بایننس (Binance) آشنا باشید، حتما دیده‌اید که معاملات آنها براساس ثبت سفارش انجام می‌شود. بورس‌های سهام سنتی مانند NYSE یا Nasdaq نیز بر همین اساس کار می‌کنند.

در این روش، خریداران و فروشندگان گرد هم می‌آیند و سفارشات خود را ثبت می‌کنند. خریداران یا پیشنهاد دهندگان سعی می‌کنند دارایی خاصی را با کمترین قیمت ممکن خریداری کنند. در حالی که فروشندگان سعی می‌کنند همان دارایی را با بالاترین قیمت ممکن بفروشند.

برای اینکه معامله انجام شود هم خریدار هم فروشنده باید روی قیمت به توافق برسند (یا با افزایش قیمت از طرف خریدار یا باکاهش قیمت از طرف فروشنده).

اما اگر کسی حاضر به سفارش خود در سطح قیمت عادلانه نباشد چه می‌کنید؟ اگر پول کافی برای خرید نداشته باشید چه می‌کنید؟

اینجاست که بازار سازان خودکار (AMM) روی کار می‌آیند. دراصل بازار سازان، ارگان‌هایی هستند که تمایل به خرید و فروش یک دارایی را راحت می‌کنند. این ارگان‌ها، نقدینگی را تامین کرده و کاربران همیشه می‌توانند معامله کنند (نیازی نیست منتظر قیمت از طرف مقابل باشند).

چون صرافی‌های متکی بر ثبت سفارش، همیشه سفارش‌های خرید و فروش خود را با توجه به نوسانات بازار تنظیم می‌کنند. درواقع بازار سازها کافی است که دارایی‌های خود را وارد استخر لیکوییدیتی کنند و بقیه کارها را به قراردادهای هوشمند بسپارند.

انواع مختلف استخر لیکوییدیتی چیست؟

معروف‌ترین استخر لیکوییدیتی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد «یونی سواپ» است. یونی سواپ اساسی‌ترین شکل استخر نقدینگی است و لیکوییدیتی پول‌های دیگر از این استخر الگو تامین کنندگان نقدینگی در بازار تامین کنندگان نقدینگی در بازار تامین کنندگان نقدینگی در بازار برداری کرده و چند ایده جالب ارائه داده‌اند.

برای مثال «Curve» یک پلتفرم بازارساز خودکار محبوب (AMM) است که با حفظ هزینه‌های کم و افت قیمتی بسیار کم، فقط با استفاده از استخرهای نقدینگی متشکل از دارایی‌هایی که رفتار مشابهی دارند، راهی بسیار کارآمد برای تبادل رمزها ارائه می‌دهد.

بررسی خطرات استخر لیکوییدیتی

استخرهای لیکوییدیتی ریسک‌هایی دارند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ضرر ناپایدار

اگر بخواهید برای بازارساز خودکار نقدینگی تأمین کنید، باید اطلاعات کافی درباره مفهومی به نام ضرر ناپایدار (impermanent loss) داشته باشید. به طور خلاصه، هنگامی که نقدینگی به AMM واریز می‌شود، امکان کم شدن ارزش دارایی وجود دارد. حال گاهی این ضرر بسیار ناچیز و گاهی بسیار زیاد است.

قرارداد هوشمند

خطر دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، خطرات قرارداد هوشمند است. وقتی وجوه خود را به یک استخر نقدینگی واریز می‌کنید، آن‌ها در استخر هستند. بنابراین، از نظر فنی هیچ واسطه‌ای به عنوان مالک وجوه وجود ندارد و تنها می‌توان قرارداد را متولی آن وجوه دانست. به عنوان مثال، اگر اشکال یا نوعی سوء استفاده از طریق وام‌های بدون نیاز به وثیقه (Flash loans) رخ دهد، امکان دارد وجوه استخر برای همیشه از بین برود.

اختیارات توسعه‌دهندگان

همچنین در مورد توسعه‌دهندگان، در پروژه‌هایی آنها اجازه تغییر قوانین حاکم بر استخر را دارند. گاهی اوقات، توسعه‌دهندگان می‌توانند یک کلید مدیریتی یا دسترسی‌های خاصی در کد قرارداد هوشمند داشته باشند. این مسئله به آنها امکان انجام کارهای مخربی را مانند کنترل منابع مالی موجود در استخر، می‌دهد.

جمع بندی

با مقاله استخرهای لیکوییدیتی چیست ، با آکادمی کیوسک همراه بودید. استخرهای لیکوییدیتی یکی از هسته‌های اصلی فناوری‌های موجود در دیفای است. استخر نقدینگی، معاملات غیر متمرکز، وام‌دهی، ییلد فارمینگ و مواردی از این دست را امکان‌پذیر می‌کند. این قراردادهای هوشمند همواره حضور قدرتمندی داشته و احتمالا در آینده این رویه ادامه خواهد داشت و شاهد رشد بیشتر انواع آن‌ها خواهیم بود.

لطفا نظرات و تجربه‌های خود را در مورد استخرهای نقدینگی، با تیم آکادمی کیوسک به اشتراک بگذارید.

پارازیت نقدینگی روی موج بورس

بازار سهام هرچند سال یک بار روند صعودی قدرتمندی را تجربه می‌ کند. این در حالی است که روند یاد شده نه به دلیل رشد قابل‌توجه سطح تولید یا ارتقای سودآوری واقعی بلکه عموما ناشی از افزایش ارزش ریالی فروش و تاثیرات ثانویه تورم است.

• در کشاکش تغییرات
• حمایت یا هیاهو برای هیچ
• کسری بحران‌‌‌ساز بودجه
• جراحی تومور توهم
• پیامدهای دوری از تصمیمات سخت

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از دنیای‌اقتصاد، در تمامی این دوره‌ها تب تند رونق به سرعت جای خود را به عرق سرد رکود می‌دهد و آنچه باقی می‌‌‌ماند تقلای سیاستگذاران است برای بهبود و وضعیت بازار سرمایه که آن هم به سبب خطای تشخیص، دستپاچگی در اتخاذ تصمیمات و عدم‌بهره‌‌‌برداری از اظهارات کارشناسی راه به جایی نمی‌‌‌برد.

این در حالی است که تمامی این مشکلات در چارچوبی کلان‌‌‌تر ناشی از سرکوب قیمت ارز و تداوم پایدار رشد نقدینگی است؛ دو مولفه‌‌‌ای که هر دو بیش از هر چیز، تحت‌تاثیر کسری بودجه بالا و نیاز به تامین هزینه‌‌‌های جاری از محل اضافه برداشت از بانک مرکزی و متعاقبا رشد پایه پولی شکل می‌گیرد. بر این اساس بیراه نخواهد بود اگر بگوییم که بهترین راهکار برای جلوگیری از تکرار دوباره آنچه که در بازارهایی نظیر سهام رخ داده است، نه تزریق پول به این بازارها بلکه اعمال راهکارهایی پایدارتر برای کاهش هزینه‌‌‌های دولت و کم‌کردن پایدار کسری بودجه است.

در کشاکش تغییرات

بازار سهام به کمک نیاز دارد. این جمله‌‌‌ای است که در طول ۱۷ ماه اخیر بارها شنیده‌‌‌ایم. بورس تهران که از ماه‌‌‌های آغازین سال ۹۷ تا میانه سال ۹۹ رونق قابل ملاحظه‌‌‌ای را شاهد بود، به سبب کاهش شدید ارزش پول ملی که به تقویت نرخ برابری ارزهای خارجی با ریال ایران انجامید، افزایش تقریبا ۲۰ برابری را در شاخص کل بورس به ثبت رساند. این شاخص پس از رسیدن نماگر یادشده به محدوده ۲‌میلیون و ۱۰۰‌هزار واحدی مسیر معکوس را پیمود، تا جایی که در ماه‌‌‌های آغازین سال ۱۴۰۰ وارد محدوده یک‌میلیون واحدی شد.

از آن زمان تاکنون فضای حاکم بر بازار سهام به صحنه تقابل بیم‌‌‌ها و امیدها تبدیل شده است. رونقی که زمانی بی‌‌‌پایان به نظر می‌‌‌رسید، در عرض مدتی کوتاه آنچنان به رکود تبدیل شد که بسیاری از فعالان بازار سرمایه به‌خصوص افراد تازه‌‌‌وارد حاضر بودند هر روز دارایی خود را در صف‌‌‌های فروش انباشته کنند تا بلکه بتوانند زودتر از سایرین از گرداب بیش واکنشی به روند نزولی خارج شوند و بازاری را که با امید حفظ ارزش دارایی و حتی چند برابر کردن آن به عنوان مقصد پس‌‌‌اندازهای خود انتخاب کرده بودند هر چه سریع‌تر ترک کنند.

در این میان مسوولان هم بی‌کار ننشستند و با اتخاذ تصمیمات مختلف سعی در حمایت از این بازار و کاهش شیب نزولی قیمت‌ها داشتند؛ با این حال این تصمیمات از آنجا که بعضا بدون توجه به نظارت کارشناسی و البته بدون تشخیص درد گرفته می‌‌‌شدند، اغلب اثر منفی بر بازار گذاشتند. تصمیمات یاد شده نه‌تنها در طول ماه‌‌‌های آغازین ریزش قیمت سهام، نتوانستند از شدت نزول بکاهند بلکه خود سنگی به پای لنگ تقاضای ضعیف این بازار شدند و بیش از پیش نقدشوندگی بورس تهران را کاهش دادند.

بالاخره هرچه باشد ورود آنها به عرصه حمایت از این بازار هم امری دور از انتظار نبود. با توجه به اینکه آنها خود با حمایت‌‌‌های کلامی و تبلیغات گسترده‌‌‌ای که برای جذب مردم به بازار سهام کرده بودند، بخشی از دلیل شکل‌‌‌گیری این ماجرا بودند، باید کاری می‌کردند تا هم از زیان مردم کاسته شود و هم حجم بالای افراد متضرر شده در چارچوب واگذاری دو صندوق ETF دولتی و سهامداران سهام عدالت، حتی‌‌‌المقدور مشکل بورس را به مساله‌ای فراتر از بورس بدل نکند.

دقیقا به همین دلیل است که برخی از مفسران و کارشناسان اقتصادی اعتقاد دارند که مشکل به وجود آمده در بورس تهران را که بخش مهمی از آن از ماه‌‌‌های پایانی سال ۹۸ تا این روزها ادامه داشته، باید در چارچوب نظریه‌‌‌های اقتصاد سیاسی تفسیر کرد و صرفا نمی‌توان تلاش برای رونق بورس و راهکارهای مقابله با رکود پس از آن را در قالب یک مساله سطحی دید.

با این حال اگر از چنین امری بگذریم، پرواضح است که اعمال تغییر در کف و سقف مجاز سرمایه‌گذاری صندوق‌های درآمد ثابت در سهام و گذاشتن سقف اعتباردهی کارگزاری‌‌‌ها در کنار اعمال قوانین افزاینده محدودیت‌های معاملاتی همچون دامنه نوسان نامتقارن که در دوره رئیس قبلی سازمان به کار گرفته شدند، نه‌تنها توان لازم برای بازگشت دوباره بازار سهام به رونق قبل را نداشتند بلکه اقداماتی مشابه طرح ۱۰‌بندی حمایت از بازار سرمایه که در دولت فعلی نیز به کار گرفته شدند، نتوانستند تاکنون نقشی بیش از حرف درمانی و حمایت‌‌‌های مقطعی در بازار سهام داشته باشند.

این طور که به نظر می‌رسد حرف قدیمی رایج میان فعالان بازارهای مالی در سراسر دنیا که می‌‌‌گوید: «بازارهای دارایی فارغ از حواشی در بلندمدت راه خود را طی می‌کنند» درمورد آنچه در بورس تهران شاهد هستیم بسیار صادق است. اگر چه نوع برخی از حمایت‌‌‌های یاد شده در کنار تغییرات مکرر در قوانین و مقررات تا حدودی توانسته اثر منفی بر همین عملکرد بلندمدت بگذارد اما ریسک قانون‌گذاری را در کنار ریسک نقدشوندگی در بسیاری از مقاطع افزایش دهد.

در حال حاضر در آخرین مورد، بازار سهام پس از ارائه طرح ۱۰بندی حمایت از قانون بازار سرمایه در مواجهه با مغایرت‌‌‌های آن با قانون بودجه تا حدودی سردرگم شده و تصمیم گرفته با رسیدن به محدوده مقاومت روانی یک‌میلیون و ۴۰۰‌هزار واحدی در روزهای گذشته مجددا در افزایش یا کاهش قیمت‌ها دست به عصا عمل کند.

حمایت یا هیاهو برای هیچ

آن تامین کنندگان نقدینگی در بازار طور که گفته شد بررسی اقدامات انجام شده در بازار سرمایه در تمامی دوره‌‌‌های رکودی حکایت از آن دارد که این بازار در طول ماه‌‌‌های اخیر نتوانسته با حمایت‌‌‌هایی نظیر وعده به بازارگردانی و افزایش توان صندوق تثبیت بازار سهام شاهد تغییر چندانی در روند معاملات خود باشد. بسیاری بر این باورند که حمایت‌‌‌های صورت گرفته از بازار سهام اگرچه می‌تواند تغییرات کوتاه‌‌‌مدتی در دادوستدهای این بازار ایجاد کند با این حال هیچ‌کدام متضمن افزایش کارآیی بازار سهام نبوده و همچنان نمی‌تواند مقدم بر نیازهایی باشد که در داخل این بازار یا اقتصاد کلان نادیده گرفته شده‌‌‌اند.

برای مثال آنچه به کرات موردتوجه مسوولان قرار گرفته، تزریق پول به صندوق‌های حمایتی از بازار سهام یا جلسه گذاشتن با حقوقی‌‌‌های کلان، نظیر هلدینگ‌‌‌ها بوده است که طبیعتا به دلیل محدود بودن منابع نمی‌تواند منجر به ایجاد تقاضای پایدار یا افزایش حجم معاملات در بازار سهام شود.

این‌طور که به نظر می‌رسد آنچه در طول ماه‌‌‌های گذشته و از زمان روی کار آمدن بدنه اقتصادی دولت ابراهیم رئیسی در خصوص بازار سرمایه به کار گرفته شده، دارای کم‌وکاستی‌هایی است که در بررسی وضعیت بازار نمی‌توان از آن گذشت.

برای مثال به کارگیری منابع ملی برای حمایت بخشی از فعالان اقتصادی که همان سرمایه‌گذاران در بازار سهام هستند امری است که از دولت قبلی آغاز و در دولت جدید نیز به عنوان یک راه‌‌‌حل برای بهبود وضعیت بازار سرمایه به کار گرفته شده است. این در حالی است که به گفته بسیاری از کارشناسان استفاده از منابعی نظیر صندوق توسعه ملی برای تغییر وضعیت در بازار سرمایه از اساس امری غلط است و نمی‌تواند در بلند‌‌‌مدت تغییر قابل‌توجهی در این بازار ایجاد کند.

در این میان اگرچه مسائلی نظیر روشن‌‌‌شدن نرخ بهره مالکانه معادن، قیمت خوراک پتروشیمی‌‌‌ها، نرخ گاز دریافتی برای صنایعی نظیر فولاد یا تعیین‌تکلیف خوراک دریافتی پالایشگاه‌‌‌ها به تازگی مورد توجه سیاستگذاران قرار گرفته شده، با این حال به گفته برخی از کارشناسان، بازه یک ساله آن، آنقدر کوتاه‌‌‌مدت است که نمی‌توان آن را به حساب یک اقدام پایدار در طول دوره دولت سیزدهم گذاشت.

بررسی تمام انتقادات و راهکارهای ارائه شده برای تغییر شرایط در بازار سهام نشان می‌دهد که آنچه بیشتر مورد توجه ارائه‌‌‌کنندگان برنامه‌‌‌های یاد شده بوده است، وضعیت کوتاه‌‌‌مدت و میان‌‌‌مدت آن است که می‌توان با تغییر در آن، صرفا تحولات کوتاه‌‌‌مدت در این بازارها ایجاد کرد. این در حالی است که در یک نگاه کلان‌‌‌تر ریشه بسیاری از مشکلات اقتصاد کشور ازجمله بازار سهام در تصمیمات کلان اقتصادی یا ساختار عریض و طویلی است که به چنین وضعیت‌‌‌هایی منجر می‌شود.

کسری بحران‌‌‌ساز بودجه

اقتصاد ایران سال‌هاست که کسری بودجه را به عنوان مشکلی مداوم پیش روی خود دارد. ناتوانی دولت‌‌‌ها در کاهش هزینه‌‌‌های خود در کنار نوسان قیمت نفت به دلیل تغییر مداوم عرضه و تقاضای جهانی بر طلای سیاه باعث شده تا از یک سو نیاز به تداوم هزینه‌‌‌های جاری، ارزش ریالی مصارف را به شکلی پایدار افزایش دهد و از سوی دیگر نتوان منابع را برای دوری از کسری بودجه قابل اعتماد دانست. مشکل بازار سرمایه و بسیاری از مشکلات معیشتی و اقتصادی موجود در اقتصاد ایران دقیقا از همین نقطه شروع می‌شود. دولت‌‌‌ها یکی پس از دیگری می‌‌‌آیند و می‌‌‌روند، بدون آنکه تصمیم سخت کاهش کسری بودجه از سوی مقامات اقتصادی کشور اتخاذ شود و نیاز به تامین منابع از طریق اضافه برداشت از بانک مرکزی کاهش پیدا کند.

همین امر سبب شده در کنار نگاه دستوری به قیمت ارز و مقابله با افزایش قیمت آن در طول سالیان گذشته هر چند سال یک بار نقدینگی افزایش یافته و در نهایت خود را در تورم افسارگسیخته نشان دهد و قیمت ارز و متعاقبا قیمت تمامی دارایی‌‌‌ها من جمله سهام را به میزان زیادی تغییر دهد. بررسی تغییرات رخ داده در شاخص‌‌‌های بازار سهام در سال‌های ۹۱ تا ۹۲ و ۹۷ تا ۹۹ حکایت از آن دارد که نقطه شروع تمامی تحولات رخ داده در این بازار، افزایش قابل‌توجه قیمت ارز بوده است.

نگاهی به روند بلندمدت نقدینگی حکایت از آن دارد که رشد پایدار این مولفه در شرایطی که با سیاست‌هایی نظیر ارزپاشی، نرخ دلار پایین نگه داشته شده سبب شده هر چند سال یک بار در رفتن فنر قیمت ارز، نرخ دلار را با واقعیات اقتصاد ایران تطبیق دهد و سیر کاهش ارزش پول ملی خود را در سطح تولید ناخالص داخلی به تعادل برساند. در همین بین تورم ایجاد شده، مردم را به سمت بازارهای دارایی سوق دهد و رشد قیمت این دارایی‌‌‌ها که در واقع ناشی از هراس برای جلوگیری از سقوط ارزش دارایی‌‌‌هاست به رونق در بازارهایی نظیر مسکن، ارز، طلا و سهام تعبیر شود. این در حالی است که در ادبیات اقتصادی امروزه ایجاد رونق با استفاده از عامل نقدینگی امری غیر‌ممکن و چه بسا مضحک است.

جراحی تومور توهم

بررسی تحولات رخ داده در طول بیش از ۱۰ سال گذشته حکایت از آن دارد که پس از دوره افزایش قیمت‌های تورمی بازار سرمایه که به سبب قوانینی نظیر دامنه نوسان و حجم مبنا به بیش واکنشی تقاضا منتهی شده به یکباره جای خود را به رکود سنگین داده است و در این بین سیاستگذار هر چه کرده نتوانسته وضعیت بازار سهام را بهبود ببخشد. در همین حال همواره سیاست‌های چکشی در دستور کار قرار گرفته است. در تایید این مورد می‌توان به افت طولانی‌مدت پالایشی‌‌‌ها و افزایش دوره زمانی ممنوع و متوقف شدن نمادها در بازه زمانی سال‌های ۹۲ تا ۹۶ اشاره کرد. این در حالی است که هم در آن زمان و هم در ماه‌‌‌های پس از مرداد ۹۹ محدود کردن فروشندگان در دستور کار بوده است.

چنین عاملی نه‌تنها اعمال مالکیت مردم را بر دارایی خود با مشکل مواجه کرده بلکه در هر دو دوره توانسته با افزایش احساس ناامنی در بازار، شکل‌‌‌گیری تقاضاهای تازه را با مشکل روبه‌رو کند. اینطور که به نظر می‌‌‌آید تنها چیزی که در خود بازار سهام باید تغییر کند همین دو عامل شتاب‌‌‌دهنده عرضه و تقاضاست. اگر این امر محقق شود، می‌توان انتظار داشت که نه روندهای صعودی در بازار بیش از حد تشدید شوند و نه روندهای نزولی به شکلی غیرمعمول سود و اصل سرمایه مردم را تهدید کنند.

البته در سطح اقتصاد کلان نیز کشور نیاز به تغییر رویه‌‌‌ای مهم دارد. اگر توهم مولد بودن نقدینگی کنار گذاشته شود و دولت‌‌‌ها به شکلی فعالانه در جهت کاهش هزینه‌‌‌ها گام بردارند، می‌توان انتظار داشت که با کاهش نیاز دولت به فربه کردن پایه پولی از تضعیف هر چه بیشتر ریال جلوگیری شود. مضافا اینکه رویگردانی از کنترل یا به عبارت بهتر سرکوب قیمت ارز هم می‌تواند از جهش ارزی در بازه‌‌‌های چند ساله جلوگیری و از وقوع بحران در بازارهایی نظیر سهام ممانعت به عمل آورد.

پیامدهای دوری از تصمیمات سخت

در صورتی تامین کنندگان نقدینگی در بازار که دولت ‌درصدد تغییر در رویه‌‌‌های بودجه‌‌‌نویسی بر نیاید، به نظر می‌رسد که بازار سهام در سال‌های پیش رو حتی با فرض برداشته شدن تحریم‌ها دیگر قادر به تجربه دوره‌‌‌های رشد تورمی نباشد. این مساله از این نکته ناشی می‌شود که اولا با کاهش شدید قدرت خرید مردم در طول سالیان اخیر دیگر منابع پس‌‌‌انداز چندانی باقی نمانده که در جهش ارزی بعدی به بازار سهام سرازیر شود و ثانیا در حالت عادی نیز کاهش قدرت خرید مردم با تداوم وضعیت موجود ممکن است اثری جدی بر آمار فروش شرکت‌ها بگذارد. در حال حاضر برخی از کارشناسان بر این باور هستند که سطح نقدینگی در پایان آذرماه احتمالا به محدوده ۴۵۰۰‌هزار میلیارد رسیده است و اگر به سنت سال‌های قبل آهنگ افزایش نقدینگی در پایان سال بیشتر شود اصلا بعید نیست که کارنامه سال ۱۴۰۰ با نقدینگی ۵۱۰۰‌ هزارمیلیارد تومانی به پایان برسد.

از سویی دیگر نرخ رشدی حدود ۴۶‌درصدی می‌تواند در دو سال آینده نقدینگی کل را ۱۰‌هزار‌هزار میلیارد تومانی کند که طبیعتا در چنین وضعیتی حتی در همین سطح فعلی نیز نمی‌توان به همین اندازه قدرت خرید مردم را تا سال ۱۴۰۲ ترمیم کرد. این در حالی است که در سال‌های قبل نیز بخش قابل‌توجهی از این قدرت خرید تحلیل رفته و مردم بنا بر بسیاری از آمارها حتی کالاهایی نظیر شیر را هم کمتر خریداری می‌کنند. با این حساب آیا می‌توان انتظار داشت که صنایع بورسی بتوانند فروش داخلی خود را که طبیعتا در مواردی نظیر صنایع غذایی، خودرویی، قند و شکر سهم بالایی از ظرفیت تولید را شامل می‌شود در سطح مطلوبی حفظ کنند؟

انواع بروکرها در فارکس را بشناسید

آشنایی با امکانات و ویژگی هایی که هر یک از بروکرها دارند بسیار مهم است. اکثر کارگزاری ها معمولا تمامی امکانات مهم و ضروری را برای معاملات در فارکس دارند و هر کدام برای ارائه بهترین نوع خدمات و بستر معاملاتی با یک دیگر رقابت می کنند.

با این وجود ممکن است روشی که آن ها برای به انجام رساندن معاملات دارند با یک دیگر متفاوت باشد. در ادامه این مقاله در Opofinance انواع مختلف بروکرهای فارکس را مطالعه کنید تا بتوانید همان بروکری را انتخاب کنید که شما را در این بازار جهانی به موفقیت می رساند.

به طور کلی کارگزاری ها از لحاظ داشتن میز معامله، به دو دسته Dealing Desk و No Dealing Desk تقسیم می شوند. عملکرد هر کدام از این بروکرها در یافتن طرف دیگر معاملات تفاوت دارد.

یعنی وقتی شما معامله ای را برای فروش یک جفت ارز باز می کنید، بروکر طرف دیگری را که مایل به خرید جفت ارز شما است پیدا می کند. روش کارگزاری ها برای این کار می تواند متفاوت باشد. در ادامه بیشتر با انواع بروکر ها و ویژگی های آن ها آشنا می شویم.

بروکرهایی با میز معامله (Dealing Desk)

این نوع بروکر ها که به مختصر DD هم نوشته می شوند، به بازار ساز معروف هستند. یعنی هنگامی که تامین کنندگان نقدینگی در بازار شما معامله ای را باز می کنید، طرف دیگر معامله را از بین تریدر های دیگر و یا شرکت های تامین کننده نقدینگی پیدا می کنند.

حالا اگر معامله گری که بتواند دقیقا در طرف دیگر معامله شما قرار بگیرد، پیدا نشد چه؟ در این موقعیت بروکر خودش وارد معامله می شود. یعنی طرف دیگر معامله قرار گرفته و ارز شما را خریداری و یا به شما می تامین کنندگان نقدینگی در بازار فروشد. بنابراین هر میزان که شما سود کنید بروکر به همان میزان ضرر می کند و بالعکس. کمی عجیب است نه؟! در واقع برخی ویژگی هایی که این بروکرهای بازارساز دارند چنین امکانی را برای آن ها فراهم می کند. ویژگی بروکرهای دارای میز معامله به شرح زیر است:

در اسپرد خود ثبات دارند

عمده درآمد بروکرهای بازارساز از اسپردهای معاملات است. بنابراین دیگر نیازی نیست نگران باشید که این بروکرها برای ضرر شما و سود خودشان تلاش می کنند!

نانو لات را هم به رسمیت می شناسند

نانو لات کوچک ترین سایز لات و کمترین حجم ممکن برای انجام معاملات است. از آن جایی که میزان ضرر و سود این نوع معاملات بسیار ناچیز است، اغلب کارگزاری ها چنین سایز لاتی را ارائه نمی دهند. اما در بروکرهای DD می توانید در حجم نانو لات معامله کنید و میزان ضرر خود را به حداقل برسانید.

نرخ واقعی بازار را از شما پنهان می کنند

در این بروکرها شما نمی توانید نرخ واقعی بازار را مشاهده کنید. بنابراین ممکن است قیمتی که برای معاملات جفت ارزها توسط بروکر نمایش داده می شود کمی با نرخ واقعی بازار تفاوت داشته باشد. این تغییر قیمت نتیجه رقابت شدید بین بروکرها است.

بروکرهایی بدون میز معامله (No Dealing Desk)

در این نوع بروکرها میز معامله ای وجود ندارد و شما مستقیما به فضای میان بانکی دسترسی پیدا خواهید کرد. برخلاف بروکرهای بازارساز که به عنوان یک واسطه عمل می کنند، کارگزاری های NDD مانند پلی هستند که سفارش شما را مستقیما به تامین کنندگان نقدینگی ارسال می کنند. شاید با خود فکر کنید که این تامین کنندگان نقدینگی دقیقا چه کسانی هستند. در واقع بازار میان بانکی تامین کنندگان نقدینگی در بازار از بانک های مرکزی و تجاری، شرکت های سرمایه داری، صندوق های پوششی (هج فاندها)، افرادی که سرمایه های کلان دارند و … تشکیل شده است. این افراد و سازمان ها از طریق خرید و فروش ارزهای خارجی بازار را می گردانند. در نتیجه نقدینگی بازار فارکس را تامین می کنند.

معاملات در بروکر بدون میز معامله، اسپرد ثابتی ندارند و ممکن است با نوسانات شدید قیمت ها، مقدار آن ها تا حد زیادی افزایش پیدا کنند. از آنجایی که بروکر در انجام شدن معاملات هیچ دخالتی ندارد، نمی تواند مقدار نرخ ها را تغییر دهد. بروکرهای NDD خود دارای دو نوع ECN و STP هستند که در ادامه آن ها را معرفی می کنیم.

بروکرهایی که شما را به درون بازار می برند (ECN)

انتقال سفارشات به دیگر کاربران شبکه ارتباطات الکترونیکی (Electronic Communication Network) تنها در بروکرهای NDD از نوع ECN ممکن است. در آن جا شما می توانید بهترین نرخ ها حتی قیمت خرید و فروش سایر تریدر ها را مشاهده کنید. راه درآمد این نوع کارگزاری ها گرفتن کمیسیون به جای اعمال کردن اسپرد در معاملات است.

بروکرهایی که تامین کننده نقدینگی دارند (STP)

در بروکرهای NDD از نوع Straight through Processing، معامله شما مستقیما به تامین کنندگان نقدینگی فرستاده می شود. سپس بروکر قیمت خرید و فروش چند تا از آن ها را به شما نمایش می دهد. حالا درآمد این بروکرها در کجای معاملات قرار دارد؟ آن ها به مقدار اسپرد در هنگام معامله کمی می افزایند.

آیا دانستن انواع بروکرها ضروری است؟

با توجه به هر نوع معامله ای که می خواهید در فارکس انجام دهید، باید بروکر خود را انتخاب کنید. کارگزاری های تامین کنندگان نقدینگی در بازار Dealing Desk و No Dealing Desk هر کدام روش متفاوتی برای انجام معاملات دارند.

برای شمایی که به دنیای فارکس تازه وارد شده اید و قصد ندارید معاملات سنگین انجام دهید، بروکر DD که امکان معامله در نانو لات را فراهم می کند، بهتر است. در مقابل، در صورتی که به اخبار روز دنیای اقتصاد دسترسی دارید و تجربه و مهارت لازم را در معاملات کسب کرده اید، می توانید با انتخاب بروکرهای NDD به صورت مستقیم به تامین کنندگان نقدینگی دسترسی داشته باشید و معاملات پرسودی را به انجام برسانید.

admin

Recent Posts

• 
  کریپتوکارنسی چیست
• 
  بروکرهای کلاهبردار
• 
  نماد داوجونز
• 
  انواع سفارش در فارکس
• 
  کارگزاری اپو فارکس
• 
  فارکس دمو
• 
  حمایت و مقاومت در فارکس
• 
  پیپ در فارکس
• 
  فاندامنتال به زبان ساده
• 
  هر پیپ چند دلار است
• 
  لات در فارکس
• 
  کسب درآمد از طریق فارکس
• 
  اسکالپ در فارکس چیست
• 
  نمادها در فارکس
• 
  خرید کریپتوکارنسی
• 
  اموزش افتتاح حساب دمو فارکس
• 
  محاسبه پیپ در فارکس
• 
  بیشترین معاملات بازار فارکس برای کدام کشورهاست
• 
  سریعترین راه واریز وجه جهت خرید سهام
• 
  آیا فارکس قانونی است
• 
  اسکالپر های مشهور فارکس
• 
  نرم افزار کمکی تحلیل بازار فارکس
• 
  مدیر راهبرد در فارکس کیست
• 
  سرمایه اولیه برای ورود به بازار فارکس
• 
  ساعت بازارهای فارکس کشورهای جهان
• 
  اهرم معاملاتی در فارکس چیست
• 
  هر لات طلا چند دلار است
• 
  استراتژی فارکس بدون اندیکاتور
• 
  حساب استاندارد بهتر است یا ecn
• 
  تفاوت میانگین متحرک ساده و نمایی

Related Posts

سایت های معتبر فارکس ارز دیجیتال

طریقه رسم کانال در چارت فارکس

آموزش ترید در فارکس با رعایت اصول و قوائد آن!

volatility در بازار فارکس چیست؟

Leave a Reply لغو پاسخ

برای اطلاعات بیشتر

همین حالا با متخصصان تجارت تماس بگیرید

یا درخواست خود را در صفحه تماس با ما ارسال کنید.

جدیدترین مطالب

سایت های معتبر فارکس ارز دیجیتال

طریقه رسم کانال در چارت فارکس

آموزش ترید در فارکس با رعایت اصول و قوائد آن!

volatility در بازار فارکس چیست؟

استخدام یک فارکس کار حرفه ای بر چه اصولی پایبند است؟

اموزش استراتژی معاملات فارکس

فارکس ارز دیجیتال (شباهت و تفاوت های فارکس و ارز دیجیتال)

آموزش فارکس (آموزش پیشرفته فارکس در چند گام)

ریبیت فارکس چیست؟ | مراحل دریافت ریبیت فارکس

بورس بهتره یا فارکس؟ بررسی تفاوت بورس و FOREX

با بسیاری از تجربیات صنعت و موفقیت تاریخی ، OpoForex بهترین بستر برای همه نیازهای تجاری شما است.

Opo Group LLC یکی از اعضای مورد تأیید کمیسیون مالی است ، یک سازمان بین المللی که در حل و فصل اختلافات در صنعت خدمات مالی در بازار فارکس واقع در هنگ کنگ و لندن مشغول به کار است. کمیسیون مالی از منافع معامله گران محافظت می کند و برای هر مورد تا 20000 یورو بیمه می کند. هشدار ریسک: معاملات دارای ریسک بالایی است و ممکن است برای همه معامله گران یا سرمایه گذاران مناسب نباشد. قبل از وارد شدن به معاملات حاشیه ای با OPOFOREX ، باید اهداف یا اهداف معاملاتی ، وضعیت مالی ، سطح تجربه و نیازهای خود را به دقت در نظر بگیرید. خطر از دست دادن بسیار بیشتر از سرمایه گذاری اولیه سرمایه گذار وجود دارد. بنابراین ، به شما توصیه می شود که محصولات را فقط در صورتی که خطرات احتمالی را کاملاً درک کرده اید و می توانید از عهده آنها برآیید ، معامله کنید. اطلاعات دیگر: اطلاعات موجود در این وب سایت در هر زمان بدون اطلاع قبلی قابل تغییر است و صرفاً برای اهداف آموزشی است. مطالب توصیه سرمایه گذاری نیستند تامین کنندگان نقدینگی در بازار و به عنوان توضیحات کلی بازار ارائه شده است. OPOFOREX اقداماتی را برای اطمینان از صحت مطالب انجام داده است ، اما آن را تضمین نمی کند و هیچ گونه مسئولیتی در قبال ضرر و زیان های مستقیم یا غیر مستقیم ناشی از استفاده یا اتکا به اطلاعات وب سایت ندارد. لطفاً بیانیه افشای ریسک را کامل بخوانید.
سلب مسئولیت: OPOFOREX مجاز است سنت وینسنت و گرنادین تحت ارائه خدمات سرمایه گذاری ، شرکت با مسئولیت محدود فصل 151 از قوانین تجدید نظر شده سنت وینسنت و گرنادین 2009 ، با شماره 866LLC2021 در سنت وینسنت و گرنادین

مهم: ما کاربران این کشورها ، استرالیا ، ایالات متحده ، ژاپن ، کانادا ، کره شمالی را نمی پذیریم.

برای بازپرداخت ، لطفاً به ([email protected]) ایمیل کنید و برداشت ها حداکثر 1 روز کاری طول می کشد.