استراتژی هج (Hedge) در مارجین

استراتژی هج (Hedge) در مارجین

شما از یک مرورگر منسوخ شده استفاده می کنید. لطفا مرورگر خود را ارتقا دهید تا کیفیت را تجربه کنید.

• مجموعه انیمیشن های اصول موفقیت از ری دالیو
• فیلم آموزشی مهندسی ذهن و روانشناسی معامله گری توسط سعید مرادیان
• دوره مربیگری پرایس اکشن به سبک ICT توسط مایکل هادلستون
• فیلم آموزشی تورم و معامله گری در فارکس توسط مهدی متین
• فیلم آموزشی اقتصاد کلان کاربردی در بازارهای جهانی با علی اسلامی
• فیلم آموزشی مفاهیم مدیریت سرمایه در بازارهای مالی با کمیل آزادیان
• فیلم آموزشی ارزهای دیجیتال و بلاکچین توسط نیکا پورمند
• کتاب صوتی ۴۵ سال در وال استریت با ترجمه همایون فرزانه
• فیلم آشنایی با مفاهیم بورس تهران توسط سعید نجفی
• فیلم آموزشی تحلیل تکنیکال مقدماتی توسط محمد رضوانی

اصطلاحات تحلیل تکنیکال

واژه	لاتین	توضیحات
روند	Trend	روند زمانی تشکیل می‌شود که تغییرات نرخ به صورت مداوم در یک مسیر به وقوع می‌پیوندد. در صورتیکه آن مسیر صعودی باشد این روند را صعودی گویند. و درصورتی که آن مسیر نزولی باشد این روند را نزولی گویند. در روند صعودی دارای کفها و سقفهای بالاتر و در روند نزولی کفها و سقفهای پایین تر داریم.
خط روند	Trend line	خط روند از اتصال حداقل دو دره کف یا دو قله سقف به یکدیگر ساخته میشود. در روند صعودی از اتصال دره ها و در روند نزولی از اتصال قله ها. (هر چه تعداد نقاط اتصال بیشتر باشد خط روند معتبر تر است)
روند نزولی	Down trend	به روندی نزولی گفته میشود که در آن کف ها و سقف های پایین تر از قبل تشکیل میشود.
روند صعودی	Up trend	به روندی صعودی گفته میشود که در آن کف ها و سقف های بالاتر ساخته میشوند.
کانال	Channel	محصور کردن نوسان قیمت در یک چهارچوب و کانال
چارت	Chart	نموداری که در بازارهای مالی برای ثبت نوسان قیمت بکار می رود. که دارای دو بخش زمان و قیمت می باشد.
ضرر	Loss
حد ضرر	Stop Loss	به میزان ضرری که شما برای یک معامله در نظر می گیرید. مثلا سهامی را خریده اید و برای خود مشخص می کنید که ضرر من در این خرید نهایت ده درصد خواهد بود یا مثلا ضرر من در این معامله فلان میزان خواهد بود و اجازه ضرر بیشتر نمی دهم استراتژی هج (Hedge) در مارجین و معامله را با ضرر می بندم. هدف از داشتم حد ضرر یا حد توقف زیان این است که از ضرر بیشتر جلوگیری کنید.
هدف	Target	به معنای هدف می باشد. مثلا شما سهامی را در قیمت 200 تومان میخرید و پیش بینی می کنید که به قیمت 300 تومان خواهد رسید. این 300 تومان می شود هدف قیمتی یا تارگت شما.
حد سود	Take Profit	به اختصار(TP=Take Profit) هم گفته می شود و به معنای این است هنگامی که وارد معامله ای می شویم و آن معامله در جهت دلخواه ما پیش میرود، باید قیمتی را برای خارج شدن از آن معامله با سود در نظر بگیریم که به این قیمت حد سود یا تیک پروفیت گفته می شود.
خرید	Long	به معنای ورود و بازکردن معامله خرید است (شخص در این معامله از افزایش قیمت ها نفع میبرد)
فروش	Short	به معنای ورود و بازکردن معامله فروش است (شخص در این معامله از کاهش قیمت ها نفع میبرد)
خرید	Buy	به معنای آفست شدن و تسویه حساب از معامله فروش قبلی است (یعنی شخصی از قبل پوزیشن short باز کرده و اکنون قصد بستن و کلوز این پوزیشن را دارد)
فروش	Sell	به معنای آفست شدن و تسویه حساب از معامله ی خرید قبلی است (یعنی شخصی از قبل پوزیشن Long باز کرده و اکنون قصد بستن و کلوز این پوزیشن را دارد)
اشباع خرید	Overbought	به بازاری اطلاق می شود که در آن سرعت افزایش بهای ارزیا سهام بیش از میزان معمول است وامکان تغییر حالت وجود دارد.(خریداران به نهایت قدرت رسیده اند)
اشباع فروش	Oversold	به بازاری اطلاق می شود که در آن کاهش بهای ارز یا سهام با سرعتی بیش از میزان معمول صورت گرفته وامکان تغییر حالت وجود دارد.(فروشندگان به نهایت قدرت رسیده اند)
ماشه (تریگر)	Trigger	به آرایشی از قیمت گفته میشود که شما بعد از رویت آن تصمیم می گیرد وارد معامله ی خرید یا فروش شوید. مثلا شکست خط روند، شکست یک محدوده مقاومتی یا حمایتی، فتح یا شکست قله یا دره قبلی و …. (تریگر به معنای خیلی ساده یعنی رویت شواهد و نشانه هایی برای ورود به یک معامله)
حمایت	Support	به محدوه ای از قیمت گفته می شود که به هر دلیلی استراتژی هج (Hedge) در مارجین مانع ریزش و ادامه سقوط قیمت می شود. در سطوح حمایت عرضه ها کاهش و تقاضا زیاد می شود
مقاومت	Resistance	به محدوه ای از قیمت گفته می شود که به هر دلیلی مانع افزایش و رشد قیمت می شود و سدی برای قیمت محسوب می شود. در سطوح مقاومت عرضه بر تقاضا پیشی می گیرد.
پیوت	Pivot	پیوت یکی از تعاریف کلیدی تحلیل تکنیکال می باشد و به معنای نقاط چرخش و تغییر در نمودار قیمتی است در اصل به نقاطی اطلاق می شود که نمودار دچار تغییر مسیر می شود (به بیان ساده تر نقاطی که قله ها و دره های قیمتی را میسازد). پیووت ها دو نوع هستند مینور و ماژور. در پیوت مینور تغییر اندک و در نوع ماژور تغییر زیاد است.
سووینگ	Swing	در لغت به معنای موج و چرخش می باشد و در اصطلاح بازارهای مالی یک واژه لاکچری هست مترادف با پیوت (high و low)
های و لو	Lowو High	به همان قله ها و دره های قیمتی گفته می شود که نمودار دچار چرخش و تغییر مسیر شده. این چرخش ها می تواند در مقیاس کوچک (کم اهمیت) یا در مقیاس بزرگ (پر اهمیت) باشد.
سوپلای و دیماند	Supply & Demand	سوپلای به معنی محل عرضه و دیماند در بازار به معنی محل تقاضا میباشد.
پیوت لاین	Pivot line	خطوطی هستند که بر اساس محاسبات و فرمول های خاصی روی چارت بصورت افقی رسم می شوند و می توان از آنها برای خطوط حمایت و مقاومت استفاده کرد. پیوت لاین ها بر اساس نوع فرمولی که ساخته می شوند انواع مختلفی دارند از جمله : پیوت استاندارد، پیوت فیبوناچی، پیوت دیمارک، پیوت وودی و کامریلا نکته: پیوت لاین با نقاط پیوت که به معنای قله و دره هست تفاوت دارد.
معامله	Trade	معامله کردن، تجارت کردن،دادوستد کردن یک محصول تجاری (کالا،سهام و ارز)
معامله گر	Trader	تریدر به شخصی گفته مشود که اقدام به خرید و فروش در بازارهای مالی می کند.
پولبک	Pullback	پولبک (در لغت یعنی برگشت به عقب) یا بوسه خداحافظی به برگشت قیمت به سطح مهم قبلی به منظور قدرت گرفتن برای ادامه حرکت گفته میشود (مثلا اگر خط روندی شکسته شود و قیمت بعد از کمی دور شدن از خط روند در حرکت اصلاحی خود به خط روندش سری بزند و برگردد به آن پولبک گفته میشود.)
بازار خرسی	Bear Market	اصطلاحا به بازاری گفته میشود که نزولی و کاهشی است (خرس نماد بازار نزولی است)
بیریش	Bearish	که از ریشه کلمه bear به معنی خرس است و یعنی بازار نزولی است
بازار گاوی	Bull Market	اصطلاحا به بازار صعودی گفته میشود (گاو نر نماد بازار صعودی است)
بولیش	Bullish	از ریشه کلمه bull به معنی گاو نر می‌آید و یعنی بازار صعودی است.
شکست به بیرون	Break Out	اصطلاح تحلیل فنی که برای توصیف تغییرات قیمت بکار میرود هنگامی که قیمت از حمایت یا مقاومتی فرار می کند.

معامله گری و مدیریت سرمایه

معرفی ما

فراچارت یک پایگاه آموزشی و اطلاع رسانی رایگان در زمینه بازارهای مالی می باشد. ما سعی داریم با فراهم آوردن یک بستر حرفه ای، دریچه کوچکی باشیم برای کمک به معامله گران و کسانی که در بازاهای مالی فعالیت می کنند.

حق نشر

لطفا هنگام برداشت از مطالب، با ذکر منبع به رشد و شکوفایی ما کمک کنید. استفاده از حاصل زحمات دیگران بدون اجازه و بدون ذکر منبع نه تنها مورد رضایت نویسندگان فراچارت نیست بلکه در نهایت باعث ترویج بی اعتمادی و ایجاد محیط ناسالم برای رقابت خواهد شد. ( توضیحات بیشتر )

ماینرها چگونه می‌توانند موجودی خود را به منظور افزایش بازده سرمایه‌گذاری، محافظت کنند ؟

گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که استراتژی های دنیای امور مالی سنتی می تواند وعده هایی را برای ماینرهایی که می خواهند خطرات مرتبط با نگهداری موجودی را کاهش دهند، فراهم کند. برای یک تازه وارد، استخراج ارز دیجیتال

قدیمی ترین و قدرتمندترین ارز دیجیتال موجود یعنی بیت کوین (BTC)، از یک الگوریتم اثبات کار برای اطمینان از امنیت بلاک چین خود استفاده می کند و تعداد زیادی از ارزهای دیجیتال تأثیرگذار دیگر نیز از این اقدام پیروی کرده اند. ماینرها در پروتکل های اثبات کار، زمانی که اولین فردی باشند که پاسخ صحیحی برای مسئله ریاضی رمزنگاری شده که هر بلاک جدید از داده های موجود در بلاک چین می دهد، ارسال کنند، در ازای پاسخ درست خود ارز دیجیتال پاداش می گیرند. هرچه تعداد ماینرهای بیشتری در یک شبکه بلاک چین مشغول به کار باشند، برای حل این مشکل و دریافت پاداش ارز دیجیتال، رقابت بیشتر می شود.

برای بهبود شانس خود، ماینرها به طور کلی از تجهیزات سخت افزاری استفاده می کنند که به قطعات سخت افزاری و برق بیشتری نیاز دارند تا قدرتمندتر شوند. در صورت تمایل برای کسب پاداش استخراج بیش از یک یا دو بار در یک ماه، ماینرهای ارز دیجیتال باید سرمایه گذاری قابل توجهی برای ریگ های استخراج انجام دهند و پرداخت قبض ماهانه بالایی داشته باشند.

مناطقی که برق ارزان تر دارند، تمایل به جذب ماینرهای بیشتری دارند، اما حتی در بین این عملیات، حاشیه سود نیز محکم است. در نتیجه، ماینرها عموماً در اولین فرصت ممکن، ارز دیجیتال استخراج شده خود را می فروشند. فروش درآمدهای ماینرها برای فیات نه تنها به آنها کمک می کند تا ریگ های استخراج خود را روشن نگه دارند، بلکه خطر از بین بردن سود آنها یا حتی سرمایه خود را در صورت افت قیمت بازار کاهش می دهد. این الگوی محتاطانه کسب و کار همچنین کسب سود بالای سرمایه گذاری را برای ماینرها دشوارتر می کند که بیشتر توسط معامله گران ارز دیجیتال نهادی انجام می شود، به ویژه هنگامی که آنها به استراتژی های پیچیده وام گرفته شده از دنیای مشتقات و امور مالی سنتی دسترسی داشته باشند.

اما همزمان با رشد بازار ارزهای دیجیتال، کلاس های دارایی بیشتری در اختیار ماینرها قرار می گیرد و می توانند به آنها کمک کنند تا نرخ بازگشت سرمایه بالاتری را در سرمایه گذاری استخراج خود کسب کنند – بدون این که خطرات بزرگی را در بازار ارز دیجیتال پر نوسان ایجاد کنید.

حساب های با بهره بالا

حسابهای با بهره بالا یک راه حل ایده آل برای کم کردن ریسک هر دارنده ارز دیجیتال است که نسبت به دارایی های خود احساس صعودی دارد و ترجیح می دهند آنها را نگه دارید. ماینرها می توانند موجودی خود را به ارائه دهندگان حساب که از این دارایی ها استفاده می کنند واریز کنند تا به کاربران ارز دیجیتال که به دنبال سرمایه اضافی هستند، وام اعطا کنند.

وام گیرندگان وام های خود را با گذشت زمان همراه با بهره به ارائه دهندگان حساب بازپرداخت می کنند و ارائه دهنده حساب آن بهره را با دارنده حساب به اشتراک می گذارد. هرچه صاحبان حساب، صندوق های خود را برای مدت طولانی تری قفل کنند، این حساب ها بهره بیشتری تولید می کنند. حساب های معمولی با خدمات رایج مانند Compound ، BlockFi ، Celsius و DeFiner بازده سالانه ۵ درصد الی ۱۰ درصد را ارائه می دهند.

قراردادهای آتی

ارز دیجیتال مانند سایر کالاها نوسانات بازار را تجربه می کند و قراردادهای آتی می تواند به ماینرها کمک کند تا این نوسانات را به تولید درآمد تبدیل کنند. قراردادهای آتی، توافقنامه‌ ای مبتنی بر خرید یا فروش دارایی در زمان معین در آینده و با قیمت مشخص است. ماینرهای ارزدیجیتال می توانند برخی از موجودی های ارز دیجیتال خود را در یک قرارداد آتی قفل کنند و آن قرارداد را بیشتر از ارزش فعلی بازار ارزدیجیتال به فروش برسانند.

در دوره هایی از وضعیت بازار که Contango نامیده می شود، قراردادهای آتی با قیمتی بالاتر از “قیمت اسپات” فعلی آنها قیمت گذاری می شوند. به این معنی که قیمت معاملات آتی بیش از قیمت نقدی است. یک Contango شیب دار نشان دهنده این است که فروشندگان در آینده پول بیشتری تقاضا خواهند کرد. به تفاوت بین قیمت های آتی و قیمت های اسپات نیز حق بیمه قیمت گذاری اسپات گفته می شود. به جای فروش ارز دیجیتال تازه استخراج شده خود به قیمت های کنونی، ماینرها می توانند قرارداد آتی را به تاریخ آتی به فروش برسانند.

با بررسی قراردادهای آتی، ماینرها باید بدانند که آنها غالباً تسویه حساب می شوند، به این معنی که پس از انقضا، فروشنده قرارداد آتی، معادل وجه نقد موقعیت وعده داده شده خریدار را به بازار دارایی زیربنایی و نه خود دارایی منتقل می کند. تسویه حساب نقدی برای ماینرهای ارز دیجیتال که در واقع مالکیت توکن های خود را در اختیار دارند و در نهایت مایل به انتقال آنها هستند، از کاربرد محدودی برخوردار است، بنابراین ماینرها باید روی قراردادهای آتی فیزیکی تمرکز کنند تا اطمینان حاصل کنند که در واقع صاحبان موجودی آنها تغییر می کند.

قرارداد اختیار معامله

قراردادی است که به خریدار آن، اختیار و نه اجبار خرید یا فروش یک دارایی معین را در قیمت تعیین شده تا یک ‌زمان مشخص اعطا می ‌کند. کسی که قرارداد اختیار معامله ای را می فروشد، باید تا پیش از انقضای مهلت آن، هر زمان که خریدار تمایل به اجرای قرارداد داشت، مفاد قرارداد را اجرا کرده و دارایی معین شده را در قیمت تعیین شده معامله کند.

پس از فروش قراردادهای اختیار معامله موجود در آینده، آنها می توانند از درآمد حاصل از فروش استفاده کنند تا بازده عملیات استخراج خود را در هر روز افزایش دهند، آنها را در مسیر درست قرار دهند تا تعهدات قراردادهای آتی ایجاد شده توسط قرارداد اختیار معامله را انجام دهند. معامله گران همچنین می توانند قرارداد اختیار معامله را که “پولی” هستند، بفروشند، به این معنی که بهای مورد پذیرش نهایی آنها پایین تر از قیمت فعلی دارایی دیجیتال است.

اگر در زمان انقضای قرارداد، قیمت بازار همچنان بالاتر از بهای مورد پذیرش باشد، احتمالاً دارنده قرارداد اختیار معامله آن را اعمال می کند و ماینر، موجودی خود را با بهای مورد پذیرش توافق شده همانطور که در قرارداد اختیار معامله مشخص شده است به فروش می رساند. اگر قیمت بازار زیر بهای مورد پذیرش باشد، آنگاه دارنده آن را اعمال نمی کنند زیرا می توانند همان مقدار ارز دیجیتال را با قیمتی ارزان تر از بازار دریافت کنند. با انقضای قرارداد اختیار معامله و عدم استفاده از آن، ماینر ارز دیجیتال می تواند هم موجودی اصلی ارز دیجیتال و هم حق بیمه ای که فروش این قرارداد اختیار معامله در وهله اول ایجاد کرده است را حفظ کند.

قراردادها برای اجرای یک “Collar” که یکی از متداول ترین راهبردهای محافظت از موجودی ارز دیجیتال هستند، مهم هستند. برای استفاده از Collar، ماینرها دو نوع قرارداد اختیار معامله را همزمان خریداری می کنند. آنها یک قرارداد اختیار فروش را زیر قیمت بازار این دارایی خریداری می کنند که که حق فروش آن را در زمان و قیمت مشخص تعیین می کند. با این حال، آنها یک قرارداد اختیار خرید را با قیمتی بالاتر از قیمت بازار دارایی را به فروش می رسانند که حق خرید توکن در زمان و قیمت مشخص است.

در صورتی که قیمت اسپات توکن در نهایت از قیمت تعیین شده در قرارداد اختیار خرید بیشتر شود، فروش قرارداد اختیار فروش، درآمد لازم را برای پوشش خرید قرارداد اختیار فروش کاهش می دهد و فقط سود معامله گر کاهش می یابد. اگر قیمت بازار توکن زیر یک معیار مشخص قرار بگیرد، ماینرها می توانند گزینه منع مصرف خود را در زمان انقضای آن اعمال کرده و موجودی خود را به جای قیمت واقع، پایین تر از قیمت موجود در بازار بفروشند. بنابراین Collar ، ماینر را از تجربه خسارت های بزرگ و یا دستاوردهای هنگفت حتی در یک بازار بی ثبات باز می دارد.

در این مثال، ماینر در صورت افت قیمت به زیر ۲۲۰ دلار ، از دارایی محافظت می کند، اما در صورت افزایش قیمت دارایی به دلیل فروش قرارداد اختیار فروش، سود آن از ۲۶۰ دلار گذشته و افزایش می یابد. هزینه خالص محافظت در اینجا به دلیل تفاوت بین فروش و خرید قرارداد اختیار خرید و فروش، سود است. با توجه به قیمت فعلی جفت ارز اتریوم / دلار که اکنون ۲۳۹ دلار است ، حداکثر سود محدود به ۲۳ دلار و بیشترین ضرر ۱۷ دلار است.

بازار خارج از بورس

بازار خارج از بورس یا Over-the-counter market بازاری بدون مکان فیزیکی مرکزی و در خارج از صرافی ها و در واقع در مکان های عمومی است. در این بازار شرکت‌ کنندگان با همدیگر از طرق مختلف مانند تلفن، ایمیل و سامانه‌ های الکترونیکی معاملات خود را انجام می دهند. مذاکرات خارج از بورس بیشتر از طریق کارگزاری ها و تراکنش های خصوصی صورت می گیرد. ماینرهای ارز دیجیتال که از خدمات بازار خارج از بورس استفاده می کنند، پیمان های آتی را می فروشند. پیمان های آتی، دقیقاً مانند قراردادهای آتی، شامل توافقی برای فروش دارایی در زمان و قیمت توافق شده است. اما در حالی که قراردادهای آتی برای خرید و فروش در مکان های معاملاتی استاندارد است، پیمان¬‌های آتی در واقع عقد خصوصی بین دو طرف معامله است و لذا با استانداردهای بورس خاصی مطابقت ندارد.

برخی از جنبه های قابل تنظیم شامل مقدار دارایی و تاریخ توافق شده است، اما به طور کلی اگر همه طرف های درگیر با آنها موافقت کنند، می تواند هر شرایطی را شامل شود. ماینرها می توانند از طریق مذاکرات فرابورس، قراردادهای موجودی را که هنوز مالک آن نیستند بفروشند و از درآمد حاصل از فروش برای گسترش کار استخراج خود استفاده کنند، این امر باعث می شود که احتمال بیشتری وجود داشته باشد که این قرارداد را هم با شرایط موجودی خود به پایان برسانند و هم دارای یک ریگ استخراج قدرتمندتر باشند.

نتیجه گیری

استراتژی های فوق الذکر از دنیای امور مالی سنتی است و می توانند وعده هایی را برای ماینرهایی که می خواهند نرخ بازگشت سرمایه خود را بدون افزایش خطرات مرتبط با نگهداری موجودی خود افزایش دهند، ارائه دهد. علاوه بر افزایش فوری نرخ بازگشت سرمایه و نگهداری بیشتر از موجودی، این استراتژی ها همچنین می تواند شرایط کلی بازار را برای کل شرکت کنندگان در بازار بهتر کند. بدون فشار مداوم تأمین ماینرها که سعی می کنند بلافاصله پاداش استخراج خود را بارگیری کنند، احتمالاً قیمت ارزهای دیجیتال بالا می رود و این باعث می شود که جوایز با ارزش تر شده و فرآیند استخراج سودآوری بیشتری داشته باشد.

در عمل، ماینرهای پیشرفته به احتمال زیاد از ترکیبی از این استراتژی ها استفاده می کنند. به عنوان مثال، ماینرها ممکن است تصمیم بگیرند که اکثر موجودی خود را در حساب های دارای بهره نگهداری کرده و بخش کمتری را در یک پلتفرم معاملاتی مشتقات که در آن معامله ‌گران قراردادهای اختیار معامله و قراردادهای آتی را خرید و فروش می کنند، نگهداری کنند تا از موقعیت کلی خود محافظت کنند.

پلتفرم های مشتقات به طور معمول یک اهرم مالی ارائه می دهند و ماینرها از مدت زمان مرتبط با قراردادهای مشتقات بهره مند می شوند. بدون شک اجرای این استراتژی باعث افزایش بازده سرمایه گذاری برای بهره برداران از صنعت استخراج و به طور کلی بهبود قیمت گذاری بازار می شود.

صندوق پوشش ریسک (hedge fund) چیست و برای کدام سرمایه‌گذاران مناسب است‌؟

اگر خبرهای دنیای بورس، اقتصاد و امور مالی را دنبال می‌کنید، حتما نام صندوق پوشش ریسک یا «هج فاند» را شنیده‌اید. اما تعریف دقیق صندوق پوشش ریسک چیست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟ در ادامه با ارزدیجیتال همراه باشید تا با مزایا و معایب صندوق پوشش ریسک و ریسک‌های احتمالی آن آشنا شوید و در انتها هم به صندوق پوشش ریسک در دنیای ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.

صندوق پوشش ریسک چیست؟

به زبان ساده، صندوق‌های پوشش ریسک را می‌توان نوعی شرکت‌ خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار می‌دهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایه‌گذاری شود. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.

باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایه‌گذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایه‌گذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایه‌گذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را می‎دهد.

این صندوق‌ها توسط افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایه‌گذاری اداره می‌شوند. در واقع می‌توان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سودی قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند. این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایه‌گذاری چنین شرکت‌هایی را اداره می‌کنند.

صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته می‌شوند، شرکت‌های خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آن‌ها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران عموماً سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.

سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته می‌شود. برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک ‌بار امکان‌پذیر است.

انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده است. چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت می‌کنند.

هدف اکثر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند، و این موجب می‌شود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.

ویژگی‌های صندوق پوشش ریسک

صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی متفاتند:

۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند

صندوق‌های پوشش ریسک مجازند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.

• داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
• ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
• مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.

به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایه‌گذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص می‌دهد. سرمایه‌گذاران نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایه‌گذاری شده در صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل می‌دهند.

۲. گزینه‌های سرمایه‌گذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه می‌دهند

اساسا، صندوق پوشش ریسک می‌تواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایه‌گذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.

ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را می‌دهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آن‌ها اغلب اهرم استفاده می‌کنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند.

۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی

صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت می‌کنند. این ساختار کارمزد به استراتژی هج (Hedge) در مارجین عنوان «دو و بیست» شناخته می‌شود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.

البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت می‌کنند. فرض کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون این‌که کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب می‎‌زند.

۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد

نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می‌نمایند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایه‌گذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغولند. با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت این است که صندوق‌های پوششی می‌توانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایه‌گذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانک‌ها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت می‌شوند.

راهبردهای سرمایه‌گذاری صندوق پوشش ریسک

عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌‎‌های سرمایه‌گذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایه‌گذاری است. از جمله راهبردهای سرمایه‌گذاری که صندوق‌های پوششی از آن‌ها استفاده می‌کنند، عبارتند از:

۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض می‌گیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.

۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف

۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی

۴- سرمایه‌گذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزش‌گذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها

۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام

۶- سرمایه‌گذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایه‌گذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.

خطرات صندوق پوشش ریسک

بنا به دلایلی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، یعنی امکان سرمایه‌گذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.

برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌های اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.

ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایه‌گذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.

در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام می‌دهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر می‌شود» را به این شرکت‌ها جذب می‌کند.

برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:

اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند، این صندوق‎‌ها اقدام به استقراض پول از بانک‌ها و نهادهای مالی می‌کنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک می‌توانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی قرض نمایند. تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد بود. استفاده از اهرم استراتژی هج (Hedge) در مارجین و یا پول قرض‌گرفته‌شده، می‌تواند خسارت کوچک را به یک ضرر بزرگ تبدیل کند.

استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.

عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.

کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست بنابراین بسیاری از آن‌ها ریسک‌های ساختاری پنهان استراتژی هج (Hedge) در مارجین دارند.

صندوق پوشش ریسک در ارز دیجیتال

رشد شدید بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر، آن‌ها را در چشم سرمایه‌گذاران مشروع و موجه جلوه داده و آن‌ها را به سمت خود جذب کرده است. اما همان‌طور که می‌دانید سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال با ریسک همراه است. چرا که تنها یک دهه از ارائه این مفهوم و ورود این نوع از ارز به دنیا می‌گذرد و همانند ارزهای فیات توسط دولت‌ها پشتیبانی نمی‌شوند.

اما این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال موجب خسارت می‌شود و هیچ سودی عاید شما نخواهد شد. بسیاری از افراد با سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و اتخاذ استراتژی‌های درست در خرید و فروش آن‌ها، سود قابل توجهی از این طریق به دست می‌آورند و این چیزی است که سرمایه‌گذاران صندوق‌های پوشش ریسک را جذب می‌کند.

صندوق‌های بزرگ و تاثیرگذار، عملکرد بیت کوین که نسبت به دارایی‌هایی مثل طلا و ارزهای فیات حجم سرمایه کمی دارد را می‌بینند و علاوه بر این از علاقه و تقاضای مردم به سرمایه‌گذاری در آن نیز آگاهند.

این صندوق‌ها با دو دیدگاه کاملا متضاد نگرانی و قدردانی به پیشرفت‌های جامعه ارز دیجیتال می‌نگرند. چرا که ارزهای دیجیتال هم می‌توانند رقیبی برای این صندوق‌ها به شمار آیند و هم این‌که فرصتی مناسب برای کسب سود بالا برای این صندوق‌ها باشند.

صندوق پوششی در ارز دیجیتال همانند یک صندوق پوشش ریسک معمولی است که یک پورتفولیوی شامل ارز دیجیتال را مدیریت می‌کند. در حال حاضر، دو نوع صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال وجود دارد:

• صندوق‌هایی که منحصرا ارز دیجیتال را مدیریت می‌کنند.
• صندوق‌هایی که در سبد دارایی‌شان علاوه بر دارایی‌های دیگر، ارز دیجیتال هم دارند.

در هر دو حالت، صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال به دنبال یک موقعیت مناسب برای به حداکثر رساندن سود است؛ در نتیجه آن‌ها مدام در ICOها یا ارزهای دیجیتال مطرح سرمایه‌گذاری می‌کنند و در زمان مناسب خرید و فروش را انجام می‌دهند.

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد؛ این موقعیت‌های سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران متخصص و خبره مدیریت، تعادل‌بخشی و تجزیه و تحلیل می‌شوند. در واقع صندوق پوشش ریسک یک موقعیت برد-برد را هم برای سرمایه‌گذار و هم برای متخصصانی که وظیفه مدیریت این دارایی را بر عهده دارند، رقم می‌زند.

انفجار قیمت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷، سبب شد که ایده میلیونر شدن در کوتاه مدت و بدون زحمت در سر بسیاری از افراد قوت بگیرد و تعداد افراد علاقه‌مند برای ورود به این فضا افزایش یابد.

این اتفاق رشد تعداد صندوق‌های پوشش ریسک ارز دیجیتال را توجیه می‌کند. برخی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال عبارتند از؛ پانترا کپیتال (Pantera Capital)، کوین کپیتال (Coin Capital)، بلک‌مون (Blackmoon) و بیت‌اسپرد (BitSpread).

ذکر این نکته ضروری است که ارز دیجیتال به اندازه کافی نوسانی و خطرپذیر هستند، با سرمایه‌گذاری در صندوق پوششی شما در واقع ریسک خود را دو برابر کرده‌اید. چرا که همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، ریسک صندوق‌های پوشش ریسک نیز بسیار بالاست و از دید برخی‌ها حتی به قمار تشبیه شده است.

زمانی که قصد سرمایه‌گذاری در صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال را دارید، باید پیش از آن در رابطه با اعتبار صندوق و مدیرهای آن تحقیقات کاملی انجام دهید. به یاد داشته باشید که آینده مالی شما به دانش و توانایی این افراد در بازار مالی بستگی دارد.

جمع‌بندی

طبق تمام این توضیحات، صندوق پوششی نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاران بزرگ و واجد شرایط، پول خود را در آن می‌گذارند و این پول در انواع دارایی‌ها و بازارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌شود. تفاوت صندوق پوششی با صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی در یک سری جزئیات خاص مثل شرایط سرمایه‌گذاری، راهبردها، ریسک‌ها و نظارت نهادهای قانون‌گذار دیده می‌شود.

روند گذشته و آینده تورم در دوره های مختلف

صابر نجارقابل هستم. لیسانسم رو اقتصاد پول و بانکداری خوندم از دانشگاه شهید بهشتی و دوره ارشد اقتصاد نفت و گاز خوندم از دانشگاه صنعت نفت.

مطالب زیر را حتما بخوانید:

قرارداد های مالی

[vc_row][vc_column][vc_column_text] قراردادهای مالی: تمامی مواردی که باید در مورد این قراردادها بدانیم نمونه­های قراردادهای مالی و خود قراردادهای مالی یک توافقی را مابین دو یا چند فرد یا موسسه ایجاد.

اصول حیاتی راه اندازی یک کسب و کار موفق

اصول حیاتی کسب و کار:بالا بودن نرخ بیکاری در کشور و تصمیم به راه اندازی یک کسب و کار موجب شکل گرفتن یک سوال در ذهن افراد جویای کار شده.

قرارداد های بازار فارکس

قرارداد های بازار فارکس چهار دسته کلی دارند قرارداد های بازار فارکس: بازار فارکس نتنها بزرگترین بازار مالی موجود در سطح جهان، بلکه بزرگترین بازار موجود می­ باشد. با توجه.

قرارداد آتی چیست و چگونه معامله می شود

قرارداد آتی: قرارداد آتی، قراردادی مالی محسوب می شود که در این قرارداد یک طرف به عنوان فروشنده و طرف دیگربه عنوان خریدار حضور دارد. قرارداد آتی به دلیل آنکه.

آشنایی با گواهی سپرده کالایی زعفران

معاملات گواهی سپرده زعفران به زبان ساده گواهی سپرده کالایی، اوراق بهادار است که نشاندهنده مالکیت دارنده آن بر مقدار معینی کالا است. در این روش، دارندگان زعفران، با استاندارد.

قرارداد ارزی فوروارد و اسپات

[vc_row][vc_column][vc_column_text] قرارداد ارزی فوروارد قرارداد ارزی فورواد یک نوع خاصی از تبادل ارز خارجی می­باشد. قراردادهای فوروارد عبارت از یک سری توافقاتی مابین دو طرف می­باشد که برای تبادل ارز.

بررسی بازارهای مالی در ایران و جهان

[vc_row][vc_column][vc_column_text]شاید برای شما هم پیش آمده باشد که سازمان ها و شرکت های فعال در بازار های مالی، اسامی آنها و همچنین ارتباط آنها با یکدیگر در حافظه ما به.

ارزش گذاری شرکت ها و تاثیر شرایط کرونایی

ارزش گذاری ترکیبی از واقعیات، داده ها و فرضیات است. یک تحلیل گر ارزشگذاری به عنوان بخشی از فرآیند ارزیابی ریسک باید شرایط موجود را در نظر بگیرد و از.

تعریف 0 تا 100 استراتژی🔰 اهمیت و مزایای آن در سازمان (بخش اول)

مقدمه آینده به صورت ایستاده و در استراتژی هج (Hedge) در مارجین استراتژی هج (Hedge) در مارجین همین نزدیکی های ما است تا ما از تکرار دست برداریم و به صورت خلاقانه تر و هوشمندانه تر کار را پیش ببریم.

اختیار معامله (ابزارهای مالی را بهتر بشناسیم)

ابزارمالی چیست؟ ابزار مالی هر نوع دارایی قابل معامله، مانند پول نقد، ملک، برگه سهام، اوراق بهادار، سند رسمی یا قانونی مانند و اوراق قرضه که ارزش مبادله‌ای داشته باشند،.

کاربرد قرارداد اختیار معامله

اختیار شاخص سهام کاربرد قرارداد اختیار در بازارهای مالی متفاوت است. برای مثال شما قصد خرید سهام یک شرکت را خواهید داشت که درآینده قیمت آن سهم با یک جهش.

زیست بوم کسب و کارهای نوپا و سرمایه گذاری در آن ها(بخش دوم)

زیست بوم نوپاها متشکل از چیست و چه اهمیت دارد زیست بوم مناسب برای شکل گیری و بالندگی نوپا ها متشکل از مجموعه ای از عناصر و اضلاع است که.

چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه اشخاص مدیر، نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد. چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد. چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد. چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد. چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.

پوشش ریسک چیست؟

پوشش ریسک (Hedge)، نوعی سرمایه‌گذاری به‌منظور کاهش ریسک حرکات شدید قیمتی در یک دارایی می‌باشد. به‌طور عادی، پوشش ریسک شامل ورود به موقعیت‌های معاملاتی جبران‌کنندهٔ یکدیگر (offsetting positions) در اوراق بهادار مرتبط می‌باشد.

درک مفهوم پوشش ریسک

پوشش ریسک ‌مانند استفاده از یک سیاست بیمه‌ای می‌باشد. برای مثال، اگر منزل شما در محدوده‌ای مستعد سیل قرار داشته باشد، شما می‌خواهید که از دارایی خود با استفاده از بیمهٔ سیل، حفاظت کنید. در این مثال، شما نمی‌توانید از سیل جلوگیری کنید، اما می‌توانید کاری را زودتر انجام داده تا از زیان رخ‌داده در هنگام سیل، بکاهید. یک رابطهٔ ذاتی بین میزان ریسک و سود در استفاده از این روش وجود دارد، در حالی که استفاده از روش‌های کاهشِ ریسکِ سرمایه، ریسکِ احتمالی شما را کاهش می‌دهد، همچنین می‌تواند میزان سود احتمالی‌تان نیز کاهش دهد. اگر بخواهیم ساده بگوییم، پوشش ریسک، کاری رایگان نیست. همان طور که در مثال ما در مورد بیمهٔ سیل، شما باید به‌صورت ماهانه پرداختی‌هایی را انجام دهید؛ و اگر سیل هرگز رخ ندهد، شما هیچ دریافتی نخواهید داشت. با این وجود، بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند تا این ضرر محدود و قابل پیش‌بینی را متحمل شوند تا اینکه ناگهان تمامی دارایی‌های خود را از دست بدهند.

در دنیای سرمایه‌گذاری، روش‌های پوشش ریسک نیز به‌نحوی مشابه کار می‌کنند. سرمایه‌گذاران و مدیران مالی از روش‌های پوشش ریسک به‌منظور کاهش ریسک سرمایه‌گذاری و کنترل آن استفاده می‌کنند. به‌منظور انجام صحیح و متناسب پوشش ریسک در دنیای سرمایه‌گذاری، معامله‌گر باید از ابزارهای متعددی در یک روش استراتژیک به‌منظور پوشش ریسک حرکات شدید استراتژی هج (Hedge) در مارجین قیمتی در بازار استفاده کند. بهترین روش برای انجام چنین کاری نیز، انجام یک سرمایه‌گذاری دیگر به شیوه‌ای هدفمند و کنترل‌شده می‌باشد. برای مثال، صدالبته، موارد موازی در مثال بیمه‌ای ذکرشده در بالا محدود می‌باشند: در مورد بیمهٔ سیل، دارندهٔ این بیمه در صورت خسارت دیدن از هرگونه سیلی، شاهد جبران شدن خسارتش از سوی شرکت بیمه‌ای خواهد بود، و احتمالاً مبلغی نیز به‌عنوان مالیات کم خواهد شد. اما در محیط سرمایه‌گذاری، پوشش ریسک هم پیچیده‌تر می‌باشد و هم یک علم غیرکامل محسوب می‌گردد.

یک پوشش ریسکٔ عالی (perfect hedge) به‌نوعی از آن گفته می‌شود که تمامی ریسک موجود در یک موقعیت معاملاتی و یا یک سبد سهامی را از بین ببرد. به بیانی دیگر، روش پوشش ریسک انجام‌شده به‌صورت صددرصد هم‌گرایی عکس (inversely correlated) با دارایی آسیب‌پذیر دارد. این مورد ایده‌آل می‌باشد، و شایان ذکر است که حتی این پوشش ریسک عالی نیز بدون هزینه نیست. ریسک پایه (Basis Risk) اشاره به ریسکی دارد که در طی آن، دارایی مدنظر ما و همچنین روش پوشش ریسک ما در جهت‌های عکس همان طور که مورد انتظار بود حرکت نمی‌کند، در اینجا کلمهٔ پایه به معنی همین اختلاف بین جهت حرکت مورد انتظار و حرکت رخ داده در واقعیت می‌باشد.

پوشش ریسک چگونه کار می‌کند؟

معمول‌ترین روش استفاده از پوشش ریسک در دنیای سرمایه‌گذاری، استفاده از مشتقات مالی (Derivatives) می‌باشد. مشتقات مالی، اوراق بهاداری هستند که با حرکت یک یا چند دارایی پایه مطابقت دارند. این مشتقات مالی شامل قراردادهای اختیار معامله (Options)، سوآپ‌ها (Swaps)، قراردادهای آتی (Future Contracts) و همچنین قراردادهای سلف (Forward Contracts) می‌باشند.

دارایی‌های پایه نیز در این حالت می‌توانند شامل سهام، اوراق قرضه، کالاها، ارزها، شاخص‌ها و یا نرخ‌های بهره باشند. مشتقات مالی می‌توانند روش پوشش ریسک مناسبی در برابر حرکات قیمتی دارایی‌های پایه‌شان محسوب شوند، از آنجایی‌که رابطهٔ بین دو یا چند تا از آن‌ها به‌صورت واضحی تعریف‌نشده است. این امکان وجود دارد که از این مشتقات به‌منظور پایه‌ریزی یک استراتژی معاملاتی که در آن ضرر در یک سرمایه‌گذاری با استفاده از سود در مشتقات دیگر کم شده و یا جبران می‌شود، مورد استفاده قرار بگیرند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اوراق قرضه می‌توانید از مطلب آموزشی «اوراق قرضه چیست؟» دیدن نمایید.

برای مثال، اگر مورتی 100 سهم از سهام شرکت (Stock plc – STOCK) را در قیمت 10 دلار به‌ازای هر سهم خریداری کند، او ممکن است از سرمایه‌گذاری خود با استراتژی هج (Hedge) در مارجین استفاده از قراردادهای اختیار معاملهٔ آمریکایی 5 دلاری باقیمت ورودی 8 دلاری که در پایان سال منقضی می‌گردند، استفاده کند. این قراردادهای اختیار معامله به مورتی این حق را می‌دهند تا بتواند 100 سهم از سهام شرکت STOCK را در سطح قیمتی 8 دلار در هر زمانی در سال آینده به فروش برساند. اگر یک سال بعد سهام شرکت STOCK در سطح قیمتی 12 دلار معامله شود، مورتی این قرارداد را اجرایی نکرده و با 5 دلار خود خارج می‌شود. در این حالت بعید است که او ناراحت شود، زیرا سود شناخته‌نشدهٔ او در این حالت برابر با 200 دلار (195 دلار به‌علاوهٔ قیمت قرارداد اختیار معاملهٔ فروش) بوده است. اگر سهام شرکت STOCK در سطح صفر دلار معامله شود، در این حالت مورتی قرارداد اختیار معامله‌اش را اجرایی خواهد کرد و سهام خود را با قیمت 8 دلار به فروش خواهد رساند، تا ضرر 200 دلاری خود را (205 دلار به‌علاوهٔ هزینهٔ قرارداد اختیار معاملهٔ فروش) جبران کند. بدون استفاده از این قراردادهای اختیار معامله، او تمامی سرمایه‌گذاری‌اش را از دست می‌داد.

میزان اثربخشی استفاده از مشتقات به‌منظور پوشش ریسک با عبارتی به نام دلتا تعریف می‌شود، که گاهی اوقات به آن نرخ پوشش ریسک (Hedge Ratio) نیز گفته می‌شود. دلتا برابر با میزان حرکت قیمتی در مشتقات مالی به‌ازای یک دلار حرکت در قیمت دارایی پایه می‌باشد.

خوشبختانه، انواع زیادی از قراردادهای اختیار معامله بر قراردادهای آتی وجود دارند که به سرمایه‌گذاران این اجازه را می‌دهند که بسیاری از سرمایه‌گذاری‌هایشان را موردحفاظت قرار دهند، که این سرمایه‌گذاری‌ها شامل سرمایه‌گذاری در سهام، نرخ‌های بهره، ارزها، کالاها، و غیره می‌شود.

استراتژی‌های خاص پوشش ریسک، ‌مانند قیمت‌گذاری بر ابزارهای پوشش ریسک، بسته به مقدار ریسک دارایی پایه دارد که سرمایه‌گذار می‌خواهد از سرمایه‌گذاری‌اش در برابر آن حفاظت کند. به‌طور کلی، هرچه این ریسک بیشتر باشد، مقدار پوشش ریسک نیز افزایش می‌یابد. این ریسک احتمالی (Downside Risk) با بالاتر رفتن درجهٔ نوسانات در طی زمان افزایش می‌یابد، یک قرارداد اختیار معامله که پس از مدت‌زمان طولانی منقضی می‌شود و به یک دارایی پایه نوسانی لینک شده است، به‌عنوان ابزار گران‌تری به‌منظور پوشش ریسک شناخته می‌شود. در مثال فوق، هرچه قیمت ورودی (strike price) بالاتر باشد، قرارداد اختیار معامله نیز گران‌تر خواهد بود، اما در عین حال حفاظت قیمتی بیشتری را نیز انجام خواهد داد. این متغیرها می‌توانند به‌صورتی تنظیم شوند که شامل قراردادهای اختیار معاملهٔ ارزان‌تر که حفاظت کمتری نیز پیشنهاد می‌کنند باشند، و یا شامل قراردادهای اختیار معاملهٔ گران‌قیمت‌تری باشند که در عین حال حفاظت بیشتری را نیز ارائه می‌دهند. شایان ذکر است از نقطه‌ای به بعد، صرف کردن هزینه‌هایی اضافی به‌منظور حفاظت از دارایی‌ها به‌صرفه نیست و باعث کاهش مقدار اثربخشی هزینه انجام‌شده خواهد شد.

پوشش ریسک از طریق ایجاد تنوع و گوناگونی

استفاده از مشتقات به‌منظور حفاظت از یک سرمایه‌گذاری امکان محاسباتی دقیق از ریسک را به شما می‌دهد، اما نیازمند مقداری کافی از سرمایه نیز خواهد بود. مشتقات تنها راه موجود به‌منظور پوشش ریسک نمی‌باشند. تنوع‌بخشی استراتژیک در سبد سهام به‌منظور کاهش ریسک اساسی می‌تواند به‌عنوان یک روش پوشش ریسک در نظر گرفته شود، هر چند که این روش کمی خام می‌باشد. برای مثال، ریچل ممکن است در یک شرکت تولید کالاهای لوکس با افزایش مارجین سرمایه‌گذاری کند. او ممکن است نگران این موضوع باشد که وقوع یک کسادی در بازار به محو شدن بازار به سبب مصرف زیاد منجر شود. یک روش مقابله با این موضوع این است که او سهام تنباکو و یا خدمات رفاهی را خریداری نماید، که این سهام وقوع کسادی در بازار را تحمل می‌کنند و همچنین سود سهام قابل‌توجهی را نیز پرداخت می‌نمایند.

این استراتژی دارای معایب خود نیز می‌باشد: اگر دستمزدها بالا باشند و همچنین شغل‌ها در بازار زیاد باشند، این شرکت سازندهٔ کالاهای لوکس ممکن است شکوفا شود و رونق بگیرد، اما در این حالت سرمایه‌گذاران کمتری به سهامی با چرخهٔ عکس جذب خواهند شد، که باعث افت سرمایه و همچنین ایجاد جریان‌های سرمایه‌ای به سمت مکان‌های جذاب‌تر خواهد شد. این مورد همچنین دارای ریسک‌های خود نیز می‌باشد: هیچ تضمینی وجود ندارد که سهام شرکت تولیدکنندهٔ کالاهای لوکس و همچنین استراتژی پوشش ریسک شما در مسیرهایی عکس یکدیگر حرکت کنند. هر دوی آن‌ها می‌توانند به‌خاطر یک رویداد فاجعه‌آمیز سقوط کنند، همان‌طور که در طی دوران بحران مالی رخ داد؛ و یا به دلایلی غیرمرتبط، مانند رخ دادن سیل در چین که باعث بالا رفتن قیمت تنباکوها شده است و یا یک اعتراض در مکزیک که باعث گران‌تر شدن نقره شده است، شاهد حرکت‌هایی برخلاف چیزی که انتظار می‌رفت باشیم.

پوشش ریسک با فاصلهٔ قیمتی (Spread)

در فضای شاخص‌ها در بازار، کاهش‌های متعادل قیمتی اتفاقی معمول می‌باشند، و البته قابل پیش‌بینی نمی‌باشند. سرمایه‌گذارانی که در این حوزه تمرکز می‌کنند باید نگرانی بیشتری نسبت به کاهش‌های متعادل قیمت نسبت به کاهش‌های شدید قیمتی داشته باشند. در این حالات، استفاده از اسپرد قرارداد اختیار معاملهٔ فروش نزولی (bear put spread) یک روش معمول در استراتژی‌های پوشش ریسک به‌شمار می‌رود.

در این نوع از اسپرد، سرمایه‌گذار شاخص یک قرارداد اختیار معاملهٔ فروش را با قیمت ورودی بالاتر خریداری می‌نماید. در ادامه، او این قراردادهای اختیار معاملهٔ فروش را با قیمتی پایین‌تر اما در تاریخ انقضای یکسان به فروش می‌رساند. بسته به نحوهٔ رفتار شاخص، سرمایه‌گذار درجه‌ای از حفاظت قیمتی را دارد که برابر با اختلاف قیمتی موجود بین دو قیمت ورودی می‌باشد. در حالی که این روش مقدار حفاظتی متوسطی را به ارمغان می‌آورد، معمولاً به‌منظور پوشاندن کاهش قیمت مختصر در شاخص کافی می‌باشند.

ریسک‌های پوشش ریسک

پوشش ریسک تکنیکی است که به‌منظور کاهش ریسک مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما مهم است به یاد داشته باشیم که هر روش پوشش ریسک دارای ریسک احتمالی خاص خود می‌باشد. همان طور که پیش‌تر نیز گفته بودیم، پوشش ریسک روشی کامل محسوب نمی‌شود و هیچ‌گونه تضمین در مورد موفقیت در آینده را به ما نمی‌دهد، و همچنین هیچ‌گونه اطمینانی به ما به منظور کاهش ریسک سرمایه‌گذاری و همچنین کاهش میزان ضررهای انجام‌شده را نیز نمی‌دهد. بلکه، سرمایه‌گذار باید مزایا و معایب استفاده از روش پوشش ریسک را به‌خوبی مشاهده و ارزیابی کند. اینکه آیا استفاده از یک استراتژی مشخص، قابلیت جبران هزینه‌های اضافهٔ انجام‌‌شدهٔ آن را دارد؟ زیرا پوشش ریسک در اکثر مواقع هیچ‌گونه سودی را برای سرمایه‌گذار تولید نمی‌کند، مهم است این نکته را به یاد داشته باشیم که یک استراتژی پوشش ریسک موفق آن است که تنها از رخ دادن ضرر و زیان پیشگیری کند.

پوشش ریسک و سرمایه‌گذار روزانه

برای بیشتر سرمایه‌گذاران، استراتژی‌های پوشش ریسک هرگز نقشی در فعالیت‌های مالیشان ایفا نخواهد کرد. بسیاری از سرمایه‌گذاران هرگز به سمت معاملات قراردادهای مشتقات در هیچ‌زمانی نمی‌روند. بخشی از آن نیز به این دلیل است که سرمایه‌گذارانی که استراتژی بلندمدت دارند، مانند کسانی که مبالغی را برای بازنشستگی‌شان سرمایه‌گذاری می‌کنند، متمایل هستند تا نوسانات روزانهٔ اوراق بهادار مشخص را نادیده بگیرند. در این موارد، نوسانات کوتاه‌مدت مهم محسوب نمی‌شوند زیرا که این سرمایه‌گذاری با رشد کلی بازار، رشد خواهد نمود.

برای سرمایه‌گذارانی که در دسته‌بندی سرمایه‌گذاران (Buy – and – hold) قرار می‌گیرند، نیز هیچ دلیلی برای یادگیری استراتژی‌های پوشش ریسک وجود ندارد. با این وجود، از آنجایی که شرکت‌های بزرگ و همچنین صندوق‌های سرمایه‌گذاری از روش‌های پوشش ریسک به‌صورت منظم استفاده می‌کنند، و از آنجایی که ممکن است برخی از این سرمایه‌گذاران در آینده در یکی از این شرکت‌های مالی مشغول به کار شوند، داشتن درک و فهم از آنچه استراتژی‌های پوشش ریسک شامل می‌شوند به شما دید و درک بهتری از اعمال انجام‌شده توسط این بازیگران بزرگ در بازار را می‌دهد.

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.