توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در دنیای ارزهای دیجیتال، دو کلمه توکن و کوین بیشتر از هر عبارت دیگری به گوش می‌خورد. توکن و کوین با یکدیگر تفاوت دارند و نباید این دو را یکسان دانست. تفاوت کوین و توکن نکته‌ای است که اکثر افراد فعال در این حوزه از آن بی‌خبر هستند و همچنان به فعالیت می‌پردازند؛ چرا که تفاوت این دو تاثیر چندانی روی اکثر کارهای کاربران نخواهد داشت.

به هر حال، دانستن تفاوت‌های توکن و کوین برای همه کاربران دنیای ارزهای دیجیتال، مخصوصا کسانی که به صورت جدی این حوزه را دنبال می‌کنند، لازم است. در کیف پول من با لازم شمردن این امر سعی کرده‌ایم تا در این مطلب به بررسی توکن و تفاوت آن با کوین بپردازیم.

موضوع 📜	مفهوم جامع توکن
مدت زمان مطالعه ⌛	6 دقیقه
منتشر شده توسط 🙍‍♂️	صرافی ارز دیجیتال کیف پول من
تاریخ انتشار 📅	1401/6/8 | 8/30/2022

توکن چیست؟

در دنیای ارزهای دیجیتال، توکن به ارزهایی گفته می‌شود که بلاک چین مخصوص به خود را ندارند. حال شاید برای شما سوال شود که این ارزها چگونه کار می‌کنند. بلاک چین‌های مختلف می‌توانند میزبان ارزهای دیجیتال دیگر نیز باشند؛ به همین دلیل ارزهایی که روی بلاک چین دیگر رمزارزها قرار دارند، توکن نامیده می‌شوند. به طور مثال، به ارزهایی مانند بیت کوین یا اتریوم کوین گفته می‌شود.

هر دو این رمزارزها بلاک چین خاص خود را دارند. در حالی که تعداد زیادی رمزارز دیگر روی بلاک چین این دو ارز پشتیبانی می‌شود. ارزهایی مانند تتر و دای نیز از معروف‌ترین توکن‌های دنیا هستند. در صورتی که هدف از ساخت ارز دیجیتال، ایجاد پروژه بزرگ و سنگینی نباشد، ایجاد آن به صورت توکن می‌تواند مزایای بیشتری داشته باشد.

اکثر توکن‌هایی که امروزه ایجاد می‌شوند، روی بستر شبکه اتریوم و بایننس قرار دارند. در حال حاضر، بیشتر از دو سوم ارزهای دیجیتال دنیا، به صورت توکن عرضه شده‌اند و بلاک چین خود را ندارند.

توکن‌ها اغلب برای استفاده از امکانات یک پلتفرم به وجود می‌آیند. پلتفرم‌های بلاک چینی مانند متاورس‌ها برای این که خرید و فروش را درون پلتفرم خود بهینه کنند، توکنی را به وجود می‌آورند که مخصوص آن پلتفرم باشد.

توکن چه تفاوتی با کوین دارد؟

همان‌ طور که از تعریف توکن معلوم شد، این ارزها بلاک چین خود را ندارند و اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین در این مورد خلاصه می‌شود. از طرف دیگر کوین‌ها برای پرداخت‌های مختلف و فعالیت در بازار رمزارزها تولید شده‌اند. در صورتی که توکن می‌تواند تنها برای انجام کار خاصی در نظر گرفته شود.

توکن‌هایی که برای خرید و فروش در یک بخش از پلتفرم در نظر گرفته می‌شوند، کاربردی در بخش‌های دیگر نخواهند داشت؛ به طور مثال اگر توکنی برای خرید بلیت کنسرت استفاده شود، نمی‌توان از آن توکن در جاهای دیگر و برای خرید آیتم‌های دیگر استفاده کرد.

با توجه به این که برای ساخت کوین نیاز به توسعه و ایجاد بلاک چین است، ساخت کوین سختی زیادی دارد. در صورتی که ایجاد توکن بر روی بلاک چین‌های حاضر، سختی چندانی ندارد و به راحتی می‌توان با داشتن دانش فنی لازم، توکن جدیدی ایجاد کرد. ساخت توکن راحت بوده و می‌تواند سرعت اجرای یک پروژه را افزایش دهد.

رابطه توکن و کوین

در نظر داشته باشید که برخی پروژه‌ها در ابتدا به صورت توکن ایجاد شده‌اند و پس از توسعه بلاک چین، به شکل کوین درآمده‌اند. در دنیای بلاک چین برخی توسعه دهندگان برای این که سرمایه لازم برای ایجاد و توسعه پروژه را داشته باشند، توکن‌هایی برای حمایت و کسب سرمایه ایجاد می‌کنند.

سرمایه گذارانی که قصد حمایت از پروژه را دارند می‌توانند با پرداخت پول این توکن‌ها را خریداری کنند. پس از این که پروژه به طور کامل توسعه پیدا کرد، این پلتفرم‌ها توکن خود را به کوین تبدیل می‌کنند.

برای این امر، تیم سازنده، توکن‌های حاضر نزد هولدرها را با کوین‌ها تعویض می‌کنند. پس از این که خریداران توکن‌ها را با کوین تعویض کردند، سازندگان تمامی توکن‌های موجود روی بلاک چین‌های دیگر را به وسیله سوزاندن از بین می‌برند. با توجه به کاربردها و انواع توکن‌ها می‌توان گفت که توکن کاربرد بیشتری نسبت به کوین دارد و کاربران زیادی از آنها برای رسیدن به مقصود خود استفاده می‌کنند.

انواع توکن‌ها و کاربرد آنها

بسته به اهداف پروژه و قابلیت‌های آن، توکن‌های مختلف به وجود می‌آیند. هر یک از توکن‌ها کاربرد خاصی دارند. برای این که با انواع رایج توکن‌ها آشنا شوید، با ما همراه باشید.

توکن‌های کاربردی، اولین نوع توکن‌ها هستند که می‌خواهیم معرفی کنیم. توکن‌های کاربردی تنها روی پروژه و پلتفرم مربوطه کاربرد دارند. از این توکن‌ها برای انجام کار خاصی استفاده می‌شود؛ به طور مثال، در برخی پلتفرم‌ها برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها لازم است که از یک توکن خاص استفاده کنید.

این توکن‌ها در دسته توکن‌های کاربردی قرار می‌گیرند. توکن امنیتی نوع دیگری از توکن‌ها هستند که نسبت به بقیه، کاربرد کمتری دارند و عده کمی با آنها آشنا هستند.

توکن‌های امنیتی، مالکیت یک چیز را برای کاربران اثبات می‌کند. این توکن‌ها به عنوان حق مالکیت یک دارایی در نظر گرفته می‌شوند. توکن‌های امنیتی برای نظارت بر دارایی‌ها و مشخص شدن مالکین به وجود آمده‌اند و می‌توانند مدیریت جامعه را بهبود ببخشند.

چنین توکن‌هایی می‌توانند سهم یک شرکت یا حتی درصدی از مالکیت یک زمین یا ملک باشند. توکن‌های معامله‌ای نیز تنها برای انجام ترید و معامله در دنیای رمزارزها به وجود آمده‌اند. کاربرد توکن‌های معاملاتی مشابه دیگر رمزارزها و کوین‌ها است و با آنها می‌توانید به خرید و فروش آیتم‌های مختلف بپردازید.

توکن حکومتی یا حاکمیتی یکی از مهم‌ترین نوع توکن‌ها هستند.از این توکن‌ها برای اداره و حکومت یک پلتفرم استفاده می‌شود. برای این که در آینده یک پلتفرم نقش داشته باشید و بتوانید رای دهید، باید توکن حکومتی داشته باشید. توکن حاکمیتی مانند دیگر توکن‌ها به کاربران فروخته می‌شود و کاربران می‌توانند با هولد کردن آنها، در جوامع غیرمتمرکز، حق رای کسب کنند.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

به‌بیان ساده، توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما فراموش نکنید صرفاً ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

ساخت توکن به خودی خود بسیار آسان است، اما توکنی که هدف و کاربرد نداشته باشد، هیچ ارزشی هم ندارد.

متأسفانه آسان‌بودن ایجاد توکن‌های بی‌ارزش و بدون کاربرد، بستری برای کلاهبرداری هم فراهم کرده است و گاهی اوقات کلاهبرداران سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند.

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست.

بدون اغراق می‌توان گفت بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفاً برای پرکردن جیب توسعه‌دهندگان عرضه شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ که به «جنون ICO‌ها» مشهور است، پروژه‌های کلاهبرداری زیادی با وعده‌های عجیب‌وغریب وارد میدان شدند و هر کدام با پیش‌فروش (ICO) توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول به جیب زدند. در سال ۲۰۱۸ با ترکیدن حباب بازار، تمام آن توکن‌ها به فراموشی سپرده شدند و هرگز نتوانستند حتی به قیمت اولیه خود برسند.

چرا توکن؟

صرفه‌جویی در هزینه‌ها و زمان مهم‌ترین مزیت‌ ساخت توکن به‌جای یک بلاک چین جداگانه است. بیشتر پروژه‌هایی که می‌خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را آغاز کند، در ابتدا بودجه و سرمایه کافی در اختیار ندارند و با توجه به گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال از نظر زمان‌بندی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. این پروژه‌ها می‌توانند در ابتدا خیلی سریع توکن خود را روی یک بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده‌سازی کنند و با جذب سرمایه خصوصی یا عمومی و اضافه‌کردن آن به صرافی‌ها، به سرمایه و زمان‌بندی موردنظر خود دست پیدا کنند، شبکه اصلی خود را راه‌اندازی کنند و بعد توکن‌ها را به بلاک چین اختصاصی خودشان انتقال دهند. برای نمونه،‌ واحدهای ارزی ترون (TRX) در ابتدا به‌صورت توکن اتریومی عرضه شدند و بعد از توسعه بلاک چین ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در خیلی از موارد هم اصلاً نیاز به ساخت بلاک چین جداگانه برای یک پروژه احساس نمی‌شود و پروژه می‌تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان نهایت استفاده را ببرد. به‌عنوان نمونه، پروژه چین لینک اکنون به‌خوبی کار می‌کند و با تیم‌های بزرگی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما توکن بومی آن یعنی لینک (Link) که در زمان نگارش این مطلب از نظر ارزش بازار در رتبه ۵ بازار قرار دارد، روی اتریوم کار می‌کند. با توجه به حساسیت پروژه چین لینک، تعداد زیاد ماینرهای اتریوم و امنیت بالای این شبکه برای این پروژه اطمینان‌خاطر به همراه می‌آورد. پروژه بزرگ دیگری که از بلاک چین اتریوم بهره می‌برد، تتر است. این استیبل کوین که برای حفاظت از سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با توجه به داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است، توکن‌های خود (USDT) را روی چندین بلاک چین امن عرضه کرده است و نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی نمی‌بیند.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

انواع توکن

توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. طبقه‌بندی توکن‌ها مانند طبقه‌بندی هر چیز دیگری نسبی و وابسته به اشخاص است و هرکس می‌تواند آنها را از جنبه‌های مختلف تقسیم‌بندی کند. با این حال، در بین اغلب اعضای جامعه ارزهای دیجیتال توکن‌ها در ابتدا به‌ دو دسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند و سپس در هر کدام از این دسته‌ها می‌توان دوباره طبقه‌بندی انجام داد.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

قبل از اینکه توضیح بدهیم یک توکن غیرمثلی چیست، لازم است یک قدم عقب‌تر برویم و تفاوت مثلی‌بودن یا تعویض‌پذیر بودن با غیرمثلی بودن یا غیرقابل‌ تعویض بودن را بدانیم.

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌،‌ چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک نمونه دیگر: تابلوی «مونالیزا»، شاهکار لئوناردو داوینچی، کاملاً غیرمثلی است. آیا کسی می‌تواند این اثر تاریخی را با یک تابلوی معمولی مبادله کند، با این فکر که هر دوی آنها تابلوی نقاشی هستند؟

تفاوت دارایی مثل و غیرمثلی

حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی برویم:

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام‌ دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

با توجه به این موضوع که هنوز توکن‌های غیرمثلی نتوانسته‌اند بخش قابل‌توجهی از بازار را تصاحب کنند، در ادامه فقط سه مورد از مهم‌ترین انواع توکن‌های مثلی را مرور می‌کنیم. با این حال، با مراجعه به مقاله «توکن غیرمثلی چیست؟» می‌توانید درباره این نوع توکن هم به‌طور مفصل بخوانید.

سه دسته‌بندی اصلی در توکن‌های مثلی عبارت‌اند از:

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) ارز دیجیتالی است که از آن برای پرداخت هزینه‌ها و خرید کالا و خدمات در یک یا چند پروژه خاص توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند. مثلاً توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که افراد می‌توانند با آن هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را پرداخت کنند.

ارزش این توکن‌ها فقط با عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و هیچ پشتوانه‌ای برای آنها تعریف نشده است. همچنین ارزش این توکن‌ها به‌طور مستقیم هیچ ارتباطی با ارزش یا سرمایه‌های شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحب بخشی از یک دارایی، شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود. به‌عنوان مثال، زمانی که یک خانه یا یک شرکت تبدیل به هزاران توکن شود و مانند سهام میان سرمایه‌گذاران توزیع شود، آن توکن یک توکن اوراق بهادار به شمار می‌رود.

اوراق بهادار به هر دارایی قابل‌‌معامله توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ گفته می‌شود که در نهادهای قانونی ثبت شده باشد و یک سرمایه‌گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند. سهام و اوراق قرضه، از مهم‌ترین اوراق بهادار به شمار می‌روند.

اصطلاح توکن اوراق بهادار در سال ۲۰۱۸ بین فعالان مطرح شد، زمانی که برخی از نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان – از جمله کمیسیون بورس آمریکا (SEC) – اعلام کردند برخی از ارزهای دیجیتال در حقیقت اوراق بهادار هستند و باید از نظر قانونی ثبت شوند. اینکه یک توکن اوراق بهادار است یا نه را نهاد قانون‌گذار کشور مشخص می‌کند. مثلاً در آمریکا، کمیسیون بورس آمریکا از طریق آزمایش هاوی مشخص می‌کند که یک دارایی اوراق بهادار است یا خیر. طبق تست هاوی، هر دارایی که شرایط زیر را داشته باشد، اوراق بهادار است:

• یک سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• در آن انتظار سود تعریف شده باشد.
• در یک شرکت ثبت شود.
• این سود باید از فعالیت یک شخص ثالث به دست آید.

مزیت توکن‌های اوراق بهادار نسبت به اوراق بهادار سنتی این است که با استفاده از فناوری بلاک چین، سرمایه‌گذار می‌تواند به‌جای استفاده از کارگزاری‌ها، توکن خود را روی کیف پول شخصی ذخیره کند و در زمان معامله به‌راحتی آن را انتقال دهد. همچنین این نوع توکن در مراجع قانونی ثبت می‌شود و این موضوع ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

توکن حاکمیتی (گاورننس)

توکن حاکمیتی یا گاورننس (Governance) ارز دیجیتالی است که دارنده آن می‌تواند با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رأی‌گیری‌ها برای آینده یک سیستم یا شبکه نقش داشته باشد. به‌عنوان نمونه، توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن حاکمیتی است که دارنده آن می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های مهم این صرافی غیرمتمرکز حق رأی داشته باشد.

توکن‌های حاکمیتی اغلب اوقات در طبقه توکن‌های کاربردی جای می‌گیرند و این یعنی یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به هر آنچه که نیاز بود درباره توکن در حوزه ارزهای دیجیتال و تفاوت آن با کوین بدانید اشاره کردیم. تمام مطالب این مقاله را می‌توان در سه پاراگراف زیر خلاصه کرد:

تفاوت کوین و توکن ؛ مقایسه،کاربرد و انواع هر کدام

آشنایی با بازار رمزارزها برای کاربران معمولاً با بیت کوین و اتریوم است. اما هرچه بیشتر در این بازار تجربه داشته باشید، بیشتر با اصطلاحات جدید و رمزارزهای جدید مواجه خواهید شد. در این مسیر، یک سوال پیش می‌آید: هزاران پروژه بلاکچین و رمزارزی که بعد از بیت کوین به وجود آمده‌اند چه چیزهایی هستند؟ و کوین و توکن چه تفاوتی دارند؟ برای درک بهتر این پروژه‌های ارز دیجیتال، دو اصطلاح کوین و توکن به کمک کاربران خواهد آمد. در این مقاله، به بررسی تفاوت کوین و توکن

خواهیم پرداخت. بد نیست قبل از خواندن این مقاله، مقالۀ آلت کوین چیست؟

کوین (COIN) چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، مثل بیت کوین، کوین (Coin) گفته می‌شود. این مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن است. کوین‌ها از پایه و صفر طراحی و راه‌اندازی می‌شوند؛ مانند این که برای دستگاه کامیپوتر شما، از اساس یک سیستم عامل اختصاصی نوشته شود. هر بلاکچین با هدف خاصی طراحی خواهد شد. برای مثال، بیت کوین یک رمزارز برای ذخیره ارزش است که قصد دارد در برابر مرکزگرایی بانک‌ها مقاومت کند. رمزارز بیت کوین، بلاکچین اختصاصی بیت کوین را در اختیار دارد.

پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند. اما برای راه‌اندازی، از ابتدا طراحی می‌شوند. اتریوم با همین روند شکل گرفت. ویتالیک بوترین با بررسی بیت کوین و نقطه ضعف‌های آن، رمزارزی را طراحی کرد که بهتر و سریع‌تر از بیت کوین عمل کند. اتریوم رمزارز بومی یک پلتفرم قرارداد هوشمند (Smart Contract) است که بر بستر بلاکچین فعالیت می‌کند. علاوه بر تمرکز بر داده‌های مالی، اتریوم روی برنامه‌های مستقل دیگر از بازی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی، تمرکز ‌می‌کند.

توکن چیست؟

توکن‌ (Token)، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند مانند بلاکچین اتریوم، به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. در واقع، برای ایجاد یک توکن لازم نیست که طراحی و کدنویسی آن را از صفر شروع کنید. بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنید. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است.

برای مثال، رمزارز تتر ERC20، یک توکن بر بستر بلاکچین اتریوم است. ERC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین اتریوم است. یکی از مهم‌ترین ویژگی توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند این است که می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند.

پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاکچین پرداخت می‌شود. برای مثال، رمزارز دای (Dai) که بر بستر ERC20 است، برای انجام هر تراکنش از کاربران، اتریوم به عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

مهم ترین بلاکچین های میزبان

در حال حاضر اتریوم با بلاکچین ERC20، محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوبی که با آن‌ها سروکار دارید، بر بستر ERC20 قرار دارند. رمزارز تتر (USDT)، میکر (MKR) و EOS از جمله این توکن‌ها هستند. جالب است بدانید رمزارز ترون هم در مراحل اولیه فعالیت خود بر بستر اتریوم فعالیت می‌کرد و بعد از مدتی به بلاکچین اختصاصی خودش را طراحی کرد.

بعد از اتریوم، بلاکچین‌های ترون (Tron)، کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) بلاکچین‌های محبوب برای توکن‌ها هستند.

تفاوت کوین و توکن از جهت کیف پول

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد.

چرا توکن ها به وجود آمدند؟

همانطور که تا این بخش از مقاله گفتیم، کوین بلاکچین اختصاصی دارد ولی توکن می‌تواند بر بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد شود. این تفاوت کوین و توکن است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. عملاً ساخت یک توکن دیجیتالی کمتر از یک ساعت زمان لازم دارد و هر کسی که دانش کافی دربارۀ بلاکچین و قراردادهای هوشمند داشته باشد، می‌تواند آن را ایجاد کند.

با این حال، صرفاً ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها نیز هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد. در عوض، استفاده از یک میزبان امن و معتبر مانند اتریوم، این دغدغه‌ها را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت.

بعضی پروژه‌ها مانند تتر نیز به جای طراحی بلاکچین اختصاصی، از چند بلاکچین برای میزبانی استفاده می‌کنند. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

کاربرد توکن ها و انواع آن

کوین‌ها معمولاً واسطه‌های پرداخت هستند. برای مثال بیت کوین یا اتریوم، معمولاً فقط به عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد، شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها، به خصوص توکن‌های موفق، با یک هدف و کاربرد خلق می‌شوند. برای مثال، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد.

توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. به طور کلی سه نوع توکن در بازار وجود دارند:

۱- توکن های کاربردی (Utility tokens)

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن های امنیتی (Security token)

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن های معاملاتی (Transactional Token)

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی (Governance Token)

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

البته باید به این نکته اشاره کنیم که دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

کوین و توکن؛ تقابلی برای پیشرفت در جهان کریپتو

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

1. کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.
2. کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.
3. هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.
4. کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

نمی‌تواند گفت کدام توکن بهتر از کوین است یا برعکس. تمام پروژه‌ها در حوزه تکنولوژی ارزدیجیتال با توجه به کارکردهایشان برای بشر معنا پیدا می‌کنند. شما درباره تفاوت کوین و توکن چه چیزهای دیگری می‌دانید؟

کوین‌ها و توکن‌ها هر دو نشان‌دهنده یک ذخیره ارزش هستند، مانند ارزهای فیات.اما یک تفاوت اساسی وجود دارد: سکه های دیجیتال نوعی پول هستند، در حالی که توکن‌ها چیزی را نشان می‌دهند که می توان قیمتی برای آن تعیین کرد.

کوین معمولاً ابزار پولی است. اگر می‌خواهید روی آنها سرمایه‌گذاری کنید، مطمئن شوید که فروشندگان آن ارز دیجیتال را می‌پذیرند. توکن‌ها همچنان می‌توانند در داخل DApp‌هایی که برای آن‌ها در نظر گرفته شده‌اند استفاده شوند، حتی زمانی که هیچ ابزار دیگری ندارند.

زمانی که پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن‌های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، می‌تواند به کوین تبدیل شوند. موارد موفق شامل بایننس کوین (BNB)، ترون (TRX)، زیلیکا (ZIL) است.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم.

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود. بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند. از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

یشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

اما کوین چیست؟

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

• اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
• در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.